________________
८०
श्री वैराग्य शतक (५६) संसारनुं स्वरूप महाविचित्र छे, एक
पलमां बधुं पलटाई जाय छे. जोडे रम्यां जहेनी अतिशय प्रीतथी जोडे जम्यां, जोडे निशाळ विषे जतां परलोकमां ते पण गयां. सवारमा जोयेल ते पण सांज नव देखाय छे, हे मित्र ! आ संसारनो केवो विचित्र स्वभाव छे.
विवेचन - हे मित्र ! आ विश्वनी माया अकळ छे. जगतनी स्थिति न समजाय एवी छे, संसारनो स्वभाव महाविचित्र छे, जेनी साथे तुं रमतो हतो. क्रीडा करतो हतो, खुब स्नेहथी भोजन करतो, निशाळमां जई भणतो, बाग बगीचामां हरतो फरतो विलास माणतो. एक क्षणमां ए व्यक्ति अलोप थई जशे. परलोकमां पहोंची जशे, तारा देखतां देखतां ए गुम थई जशे. तुं क्यांय हईश ने ते चाली जशे. समाचार सांभळी तने आंचको लागशे; पण आ दुनियानी माया एवी ज छे. सवारमां तुं मळ्यो होईश ने सांजे तने खबर मळशे, के अमुक भाई गुजरी गया, तुं एम कहीश के : हे ! पण हे शुं ? संसारनी स्थिति ज एवी छे. कोईनी कोईने खबर नथी पडती. माटे हे सखे ! एवा मायावी संसारथी - जादुगरना जादु जेवा जगतथी छूटो थवा प्रयत्न कर. तेनी भ्रम जाळमांथी मुक्त थई एकान्त शान्त स्वस्थ ने स्वच्छ सुख देनारा-धर्मने आराधी परम सुखने मेळव. (५६)
