________________
(१४)
+ सिद्धान्तसार.. पागर्थः-से ते केम नंग हे जगवान ! ए० एम कर्दा ? इति प्रश्न. उत्तर गोण् हे गौतम ! ज० यदि ते अ० अन्यतिर्थी ए० एम मा कहेडे, जा यावत् जे पुर्वे कह्यं तेम कहे, तो मि जुटुं ने ए० एमर्नु केहे. अ० हूं पु वली गोण हे गौतम ! ए एम मा० कहुं ढुंजा यावत् प० परुघु ः-श्रुतयुक्त शील श्रेय, एटले ज्ञान सहित क्रिया वान्छितार्थ फलदायक थाय. यतः हतं ज्ञानं क्रिया होने, इत्यादिक. तथा अंधपंगुने अष्टान्ते करी ज्ञानयुक्ते करी श्रेय एवं वाक्य शेष देखवू. ए एम खन निश्चे में में च० चार पुरुषनां प्रमाण प० कह्यां, तं ते कहे बे-सी त्यां एक पुरुष शील एटले क्रियासहित बे, पण णो सु० ज्ञाने करी स. हित नथी, एटले ज्ञानरहित डे ?, एक पुरुष सु श्रुत एटले ज्ञाने करी संपन्न , पण जोसी० क्रिया संपन्न नथी, एटले ज्ञानयुक्त क्रियारहित २ १, ए० एक पुरुष सी० क्रियाए करी पण सहित ने श्रने सु० झाने करी पण सहित , एटले ज्ञान अने क्रिया बन्ने युक्तले ३, अने एक एक पुरुष णोण्सी० क्रियाए करी सहित नथी, अने णोण्सुण् ज्ञाने करी सहित नथी, एटले ते पुरुष ज्ञान अने क्रिया बन्नेथी (विकल)ज्रष्ट २.४ त त्यां जे जे प० प्रथम पुरुष जात, से ते पुरुष से० सी० क्रियावंत , पण श्र० ज्ञानवंत नथी. नण् ते पोतानी बुद्धीए पापथी निवां , पण श्र० धण् श्रुत ज्ञानना अन्नावथी धर्म जाएयो नथी, अने पोते गुरु धार्या विना पोतानी मेलेज जोग लश् बालवयथी तपश्या करे , तेने अगीतार्थ कहेवो. ए एने गो हे गौतम ! म में दे० देशथकी थोमे अंशे श्रा. राधक कह्यो. ते लला बोध एटले ज्ञानरहित , पण क्रिया एटले अव्य चारित्रमा तत्पर डे तेथी. हवे एनां लक्षणनी गाथा कहे ब:- शिलवय पाखेतो, परमथं पेव जाणए तस्स, असद्दो आगार विलो, देशेणा राहगो मणु.॥ त त्यां जे जे दो बीजो पु० पुरुष श्र० शीलवंत नथी पण श्रुतवंत ले. अ ते पापथी निवत्या नथी, पण वि० धर्म जाएयो डे ए. ट्ले श्रवृति सम्यक्दृष्टि ने इत्यर्थ. ए एने गो हे गौतम ! मण में दे० योमा अंशे ज्ञानादि त्रयरुप मोक्षमार्गना त्रीजा जाग रुप चारित्र विराधे