________________
+ सिद्धान्तसार..
(४९)
काय नेदाय. काश्य जीवे क्रियमाण काय पण जेदाय. पुद्गलने श्रनुकणे परिशाटन नावथी शेकाता कण समुह मुष्टी ग्रहणनी पेरे दाय. का कायसमय व्यतिक्रांतने कायपणुं नूतनावपणे घृत कुंजादिक न्याये करी दे. (ते पुद्गलने तेवे स्वन्नावपणे करी). वली चूर्णीकारे काय सूत्रने विषे, काय शब्दने केवल शरीरार्थ त्यागे करी चयमात्र वाचक अंगिकार करी वखाएया. यदाह ( काय शब्द, नाव सामान्य शरीर वाची) एनो अर्थ काय शब्द सघला नावोनुं चयमात्र जे सामान्य श. रीर ते वाचक इत्यर्थः एमज आत्मा पण काय (प्रदेश संचय इत्यर्थ) तेथी अनेरो पण अर्थ, ते काय प्रदेश संचयरुपपणाथकी. वली रुपी काय ते, पुदगल संबंधनी अपेक्षाए, अने अरुपी काय ते, जीव तथा धर्मास्ति कायादिकनी अपेक्षाए. सचित्त काय ते, जीव शरीरनी अपेक्षाए. अचित काय ते अचैतन्य संचया पेक्षया. अजीव काय ते, उत्श्वासादि युक्त अवयव संचयरुप अजीवरुप. तेथी विपरीत ते जीवनी काय. हवे जीवराशी ते जीवनी काय, अने प्रमाणुं आदि राशी ते अजीवनी काय. एम शेष पण कहेवा. हवे कायानोज नेद कहे बेक केटले दे नंग हे नमवान ! का काया पं० कही ? इति प्रश्न. नुत्तर. गौण हे गौतम! सप सात नेदे काया पं0 कही तं० ते कहे जे-जण्नदारिक (इत्यादिक साते. पहेलां विस्तारे वखाएया , ते माटे शहां लेश मात्र वखाणीए बीए.) शरीरज पुद्गल स्कंधपणे उपचय मानपणाथी काय ते उदारीक काय, ते पर्याप्ताने होय. नमिण नदारीक-मिश्र, ते कार्मण संघाते, ए अपर्याताने होय. वे वैक्रिय काय, ते पर्याप्त देवादिकने होय. वेमि वैक्रियमिश्र, ए अतिपूर्ण वैक्रिय शरीर देवादीकने अपर्याप्तावस्थाए होय.आण पाहारिक निव्रतने विषे आमि० श्राहारीक-मिश्र आहारीक परित्यागे करी नदारीक ग्रहण उद्यतने उदारीक संघाते मिश्र होय ते. क कामण-काय,ते विग्रह गतिने विषे होय अथवा केवल समुद्घातने विषेजहोय.
लावार्थः-ए जीव सहित कायाने जीव कह्यो. इत्यादिक अनेक सूत्रनी शाखे व्यवहार-नयमां कायाने जीव कहीये. ए न्याये श्रमेतो,
