Paumchariyam Part 04

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 33

सीयानिव्वासणपव्वं - ९४ / १२-३७
सन्नद्धबद्धकवयं, जन्तं सेणावई पलोएडं । जंपइ जणो महल्ले, कस्स वि अवराहियं जायं ॥२५॥ संपत्तो यखणेणं, परमं विन्नवइ पायवडिओ सो । सामिय! देहाणत्तिं, जा तुज्झ अवट्ठिया हियए ॥ २६ ॥ तं भइ पनाहो, सीयाए डोहलाहिलासाए । दावेहि जिणहराई, सम्मेयाईसु बहुयाई ॥२७॥ अडविं सीहनिणायं, बहुसावयसंकुलं परमघोरं । सीयं मोत्तूण तर्हि, पुणरवि य लहुं नियत्तेहि ॥२८॥ जं आणवेसि सामिय !, भणिऊणं एव निग्गओ सिग्घं । संपत्तो कयविणओ, कयन्तवयणो भणइ सीयं ॥२९॥ सामिणि ! उट्ठेहि लहुं, आरुहसु इमं रहं 'सुनेवच्छं । वन्दसु जिणभवणाई, पुहइयले लोगपुज्जाई ॥३०॥ सेवईण एवं जं जाणई तओ तुट्टा । सिद्धाण नमोक्कारं, काऊण रहं समारूढा ॥३१॥ जं किंचि पमाएणं, दुच्चरियं मे कयं अपुण्णाए । मरिसन्तु तं समत्थं, जिणवरभवणट्ठिया देवा ॥३२॥ आपुच्छिऊण सयलं, सहीयणं परियणं च वइदेही । जंपड़ जिणभवणाई, पणमिय सिग्धं नियत्तामि ॥ ३३ ॥ एत्थन्तरे रहो सो, कयन्तवयणेण चोइओ सिग्घं । चउतुरयसमाउत्तो, वच्चइ मणपवण समवेगो ॥३४॥ अह सुक्कतरुवरत्थं, दित्तं पक्खावलिं विहुणमाणं । दाहिणपासम्मि ठियं, पेच्छइ रिट्टं करयरन्तं ॥३५॥ सूराभिमुही नारी, विमुक्ककेसी बहुं विलवाणी । तं पेच्छइ जणयसुया, अन्नाणि वि दुण्णिमित्ताणि ॥३६॥ निमिसियमेत्तेण रहो, उल्लङ्घइ जोयणं पवणवेगो । सीया वि पेच्छइ महिं, गामा-गर-नगर- पडिपुण्णं ॥३७॥
सन्नद्धबद्धकवचं यान्तं सेनापतिं प्रलोक्य । जल्पति जनो महत् कस्याप्यपराधितं जातम् ॥२५॥ संप्राप्तश्च क्षणेन पद्मं विज्ञापयति पादपतितः सः । स्वामिन्! देह्याज्ञामिति या तवावस्थिता हृदये ||२६|| तं भणति पद्मनाभः सीताया दोहदाभिलाषायाः । दर्शय जिनगृहाणि सम्मेतादिषु बहुकानि ||२७|| अटवीं सिंहनिनादां बहुश्वापदसंकुलां परमघोराम् । सीतां मुक्त्वा तत्र पुनरपि च लघु निवर्तय ॥२८॥ यदाज्ञापयसि स्वामिन् ! भणित्वैर्वं निर्गतः शीघ्रम् । संप्राप्तः कृतविनयः कृतान्तवदनो भणति सीताम् ॥२९॥ स्वामिनि ! उत्तिष्ठ लघु आरुहेमं रथं सुनेपथ्यम् । वन्दस्व जिनभवनानि पृथ्वीतले लोकपूज्यानि ॥३०॥ सेनापतिनैवं यद्भणिता जानकी ततस्तुष्टा । सिद्धेभ्यो नमस्कारं कृत्वा रथं समारूढा ||३१|| यत्किञ्चित्प्रमादेन दुश्चरितं मया कृतमपुण्यया । मृशन्तु तत्समस्तं जिनवरभवनस्थिता देवाः ||३२|| आपृच्छय सकलं सखीजनं परिजनं च वैदेहि । जिनभवनानि प्रणम्य शीघ्रं निवर्तयामि ||३३|| अत्रान्तरे रथ स कृतान्तवदनेन चोदितः शीघ्रम् । चतुस्तुरगसमायुक्तो गच्छति मनः पवनसमवेगः ॥३४॥ अथ शुष्कतरुवरस्थं दीप्तं पक्षावलिं विघूर्णमानम् । दक्षिणपार्श्वे स्थितं पश्यति रिष्टं करकरन्तम् ॥३५॥ सूर्याभिमुखी नारी विमुक्तकेशी बहुं विलप्यमानी । तां पश्यति जनकसुताऽन्यान्यपि दुर्निमित्तानि ॥३६॥ निमेषमात्रेण रथ उल्लङ्घति योजनं पवनवेगः । सीताऽपि पश्यति महीं ग्रामाऽऽकरनगरप्रतिपूर्णाम् ॥३७॥ १. करेहि ने० - प्रत्य० । २. ०या महिलिया तओ मु० । ३. ०णवेगो सो - प्रत्य० । ४. मही, बहुसावयसंकुलं भीमं - मु० ।
I
1
५८९