Paumchariyam Part 04

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 54

६१०
पउमचरियं धय-चमर-कणय-किंकिणि-विहूसिएसुं रहेसु आरूढा ।
असि-कणय-चक्क-तोमर-करालकोन्तेसु साहीणा ॥२५॥ अड्डाइएसु पत्ता, दिणेसु ते वज्जजङ्घनरवसहं । सन्नद्धबद्धकवया, हयगयरहजोहपरिकिण्णा ॥२६॥ दट्ठण वज्जजङ्घ, समागयं पिहुनरिन्दसामन्ता । तुरिया जसाहिलासी, अब्भिट्ठा समर सोण्डीरा ॥२७॥ असि-परसु-चक्क-पट्टिस-सएसु पहरन्ति उभयबलजोहा । जुज्झन्ति सवडहुत्ता, अन्नोन्नं चेव घाएन्ता ॥२८॥ एवंविमहम्मि जुज्झे, वट्टन्ते सुहडमुक्कवुक्कारे। लवण-ऽङ्कसा पविट्ठा, चक्का-ऽसि-गयातमन्धारे ॥२९॥ अह ते तुरओज हु)दए, बहुभडमयरे सुसत्थकमलवणे । लीलायन्ति जहिच्छं, समरतलाए कुमारगया ॥३०॥ गेण्हन्ता संधेन्ता, परिमुञ्चन्ता य सरवरे बहुसो । न य दीसन्ति कुमारा, दीसन्ति य रिवुभडा भिन्ना ॥३१॥ निद्दयपहराभिहयं, सयलं लवणकसेहि रिउसेन्नं । भग्गं पिहूण समयं, नज्जइ सीहेहि मयजूहं ॥३२॥ अणुमग्गेण रहवरा, दाउं ते जंपिऊण आढत्ता । अमुणियकुलाण संपइ, मा भज्ज अहिमुहा होह ॥३३॥ हयविहयविप्परद्धं, निययबलं पेच्छिउं पलायन्तं । राया पहू नियत्तो, पडइ कुमाराण चलणेसु ॥३४॥ अह भणइ पिहुनरिन्दो, दुच्चरियं जं कयं पमाएणं । तं खमह मज्झ सव्वं, सोमसहावं मणं काउं ॥३५॥ पुहइपुरसामियं ते, संभासेऊण महुरवयणेहिं । जया पसन्नहियया, समयं चिय वज्जजङ्घणं ॥३६॥ लवणङ्कसेहि समयं, पिहुस्स पीई निरन्तरा जाया ।आणामिया य बहवे, तेहि महन्ता पुहइपाला ॥३७॥ ध्वज-चामर-कनक-किकिणि-विभूषितेषु रथेष्वारुढौ । असि-कनक-चक्र-तोमर-करालकौन्तेषु स्वाधीनौ ।।२५।। अर्धतृतीयैः प्राप्ता दिनैस्ते वज्रजयनरवृषभम् । सन्नद्धबद्धकवचा हयगजरथयोधपरिकीर्णाः ॥२६॥ दृष्ट्वा वज्रजचं समागतं पृथुनरेन्द्रसामन्ताः । त्वरिता यशोभिलाषिणः प्रवृत्ताः समरशौण्डिराः ॥२७।। असि-परशु-चक्र-पट्टिस-शतैः प्रहरन्त्युभयबलयोधाः । युध्यन्तेऽभिमुखा अन्योन्यमेव घातयन्तः ॥२८॥ एवंविधे युद्धे वर्तमाने सुभटमुक्तगर्जारावे । लवणाङ्कुशौ प्रविष्टौ चक्राऽसि-गदातमोऽन्धकारे ॥२९॥ अथ तौ तुरगोदके बहुभटमकरे सुशस्त्रकमलवने । लीलायतो यथेच्छं समरतडागे कुमारगजौ ॥३०॥ गृह्णन्तौ संघन्तौ परिमुञ्चन्तौ च शरवरान् बहुशः । न च दृश्यतः कुमारौ दृश्यन्ते च रिपुभटा भिन्नाः ॥३१॥ निर्दयप्रहाराभिहतं सकलं लवणाकुशाभ्यां रिपुसैन्यम् । भग्नं पृथुना समकं ज्ञायते सिंहै मंगयुथम् ।।३२॥ अनुमार्गेण रथवरौ दत्वा तौ जल्पितुमारब्धौ । अमुणितकुलानां संप्रति मा भञ्जताभिमुखा भवत ॥३३|| हतविहतविपीडितं निजबलं दृष्ट्वा पलायमानम् । राजा पृथु निवृत्तः पतति कुमाराणां चरणेषु ॥३४॥ अथ भणति पृथुनरेन्द्रो दुश्चरितं यत्कृतं प्रमादेन । तत्क्षध्वम् मम सर्वं सौम्यस्वभावं मनः कृत्वा ॥३५॥ पृथिवीपुरस्वामिनं तौ संभाष्य मधुरवचनैः । जातौ प्रसन्नह्रदयौ समकमेव वज्रजङ्येन ॥३६॥ लवणाकुशाभ्यां समकं पृथोः प्रीति निरन्तरा जाता । आनामिताश्च बहवस्ताभ्यां महान्तः पथिवीपालाः ॥३७॥
१. ०यखिखिणिविभूसि०-प्रत्य० । २. जयाहि०-प्रत्य० । ३. रसोडीरा-प्रत्य० । ४. तुरउट्टारे, व०-मु० ।
Jain Education Interational
wwwjainelibrary.org