________________
સંપ્રયોગ
રય ત્રણ હજાર માણસની હતી. ત્યાં એક સાંઈ આવીને રહેલું હતું અને તે અનેક પ્રકારના મંત્રગે કરતે હતું. તેની મેટી એમ એ હતી કે તે પનઘટ જતાં માર્ગમાં આવીને ઊભે રહેતા અને વહૂ-દીકરીઓની અણછાજતી મશ્કરી કરતે. ગામલેકેએ તેને એક-બે વાર ટપાર્યો, પણ તે માન્યું નહિ. “આ લેકે મને શું કરી શકવાના હતા? એવું તેને અભિમાન હતું. અને વાત સાચી હતી કે કે તેનાથી ડરતા હતા. “વખતે મૂઠ મારે અને આપણે મરી જઈએ તે !” એ વિચારે તેઓ ઢીલા પડી જતા હતા અને તેની સામે કેઈ અસરકારક પગલાં લઈ શકતા ન હતા.
એવામાં એ ગામમાં એક સાધુ મહાત્મા આવ્યા. લેકેએ તેમની આગળ આ વાત કરી અને તેના ત્રાસમાંથી કોઈ પણ રીતે બચાવવાની વિનંતિ કરી. મહાત્માએ કહ્યું કે “વારુ, ઈશું?
બીજા દિવસે તેમણે સાંઈને સંદેશ કહેવડાવ્યું કે “ ભલા થઈને રહેવામાં સાર છે.' ત્યારે એ ઉદ્ધત સાંઈએ કહ્યું કે “તમારા જેવા કંઈ જેગટા ગામમાં આવ્યા ને ગયા, મને શિખામણ આપવાની જરૂર નથી.” મહાત્માજીએ ફરી એક વાર સંદેશે કહેવડાવ્યું, પરંતુ તેનું પરિણામ પણ શૂન્યમાં જ આવ્યું. મહાત્માજી સમજી ગયા કે આ પૂરેપૂરે નાદાન છે અને શિક્ષા કર્યા વિના માનશે નહિ, એટલે ત્રીજા દિવસે ગામબહાર લોકેને ભેગા કર્યા અને જણાવ્યું કે પિલા સાંઈને કોઈ પણ રીતે અહીં લઈ આવે.
