________________
૨૯૮
મંત્રવિજ્ઞાજ એ માનવી દ્વારા એ માનવીની ભાષામાં સાપ કહે છે : પાણી ન નાખે, હું મરી જઈશ, બળી જઈશ, પાણી ન નાખે, હું ચાલ્યા જઈશ.” એ પછી પૂછીએ કે તે કયાં છે તે તે જ્યાં હય, જ્યાં જતા હોય, જ્યાં પહેઓ હયા તે જણાવવા માંડે છે. સાધારણ રીતે સાપ પર પગ પડયે હોય કે તેને કંઈ ઈજા પહોંચાડવામાં આવી હોય ત્યારે તે કરડે. જૂના વેરનું પણ કહે, પરંતુ આ વેર આગલા જન્મનું ન હોય, એટલે કે કયારેક પણ તેને ઈજા પહોંચાડવામાં આવી હોય તેનું જ પરિણામ હોય. એક કિસ્સામાં એમ કહેવામાં આવ્યું કે હું રસ્તા પર રાહ જેતે હતું અને આને પગ પડે, તેથી એને કરડે. મેં પૂછયું, કોની રાહ. જેતો હતે? તે તેને જવાબ આપે નહિ. મંત્રજ્ઞને સાપ ધમકી પણ આપે, પણ તેથી ગભરાવું નહિ જોઈએ. ભય. અને મંત્ર સાથે રહી શકે નહિ. ત્રણેક વર્ષ પહેલાંના એક કિરસા વિષે પૂ. નાથજીએ કહ્યું એ માણસને પગ સજ્જડ લાકડા જેવો થઈ ગયો હતે. મંત્રોચ્ચાર સાથે પાણી છંટાતાં એમાં ચેતન આવવા લાગ્યું અને છેલ્લે મસ્તક પર પાણી છંટાયું, ત્યારે તે સર્વથા મુક્ત થયેલ. પાણીની અસર થવામાં સહેજ પણ વિલંબ થતું નથી. પાણી છટાતાં જ ડંખ પામેલી વ્યક્તિનું તે અંગે તેમાંથી મુક્ત થઈ જાય છે.
સાધનને વિષય આ મંત્ર અને ક્રિયાની વૈજ્ઞાનિક્તા વિષે પૂ. નાથજી સાથે વધુ ચર્ચા થતાં એમણે કહ્યું: “મંત્રોચ્ચાર પછી
