________________
- આગમ દ્વારક-લેખસંગ્રહ શ્રદ્ધાળુઓ તૈયાર હોતા નથી, કેમકે એક એક ડગલાં કરતાં અને એક એક ટેકરી કરતાં સમગ્ર મર્યાદાને નાશ દીર્ધદષ્ટિવાળા શ્રદ્ધાળુઓ જોઈ શકે છે. તીર્થકર ભગવાનોએ ચેમાસાં કર્યાનું, બહાનું કેટલાક વિપરીતભાષીઓ તરફથી લેવામાં આવે છે, પણ તેઓએ તીર્થંકર મહારાજના અતિશયોન, કુંથુઆની ઉત્પત્તિના અભાવને, તેમજ તે વખતની સુઘડતાને અંશે પણ વિચાર કરેલે જણાતી નથી. શ્રદ્ધાસંપન્નોએ તે શ્રીકૃષ્ણ મહારાજ અને કુમારપાળ મહારાજ સરખાના ચોમાસાના નિયમિતપણના દાખલા ધ્યાનમાં રાખવાના હોય છે.
એ વાત પણ ધ્યાનમાં રાખવાની છે કે આ શત્રુંજય ગિરિરાજ આખે તીર્થરૂપ છે શાસ્ત્રકાર પણ “જિવિતા : – વિગેરે વાક્યોથી આખા ગિરિરાજને તીર્થરૂપે જણાવે છે, અને તેથી જ ગિરિરાજની ચારે બાજુની જે જે તળાટીની દહેરીઓ છે, તે મર્યાદાની અંદર કઈ પણ શ્રદ્ધાસંપન્ન મનુષ્ય જેડા પહેરતું નથી, ઘૂંકતો નથી, પેશાબ કરતો નથી અને ઝાડે જતો નથી. અર્થાત્ દહેરામાં કેવી રીતે આશાતના વજવામાં આવે છે, તેવી જ રીતે બહલતાએ આ આખા ગિરિરાજની આશાતના વનવામાં આવે છે, અને આ આ ગિરિરાજ તીર્થરૂપ મનાએ હેવાથી, શ્રદ્ધાસંપન્નોને ઉપર એક પણ ડગલું ચઢવાનું નહિ હોવા છતાં માત્ર ગિરિરાજની છાયાના લાભ માટે અહીં ચોમાસું રહેવાનું થાય છે, અને તેથી જ ચેમાસું રહેલા ભાવિક લેકેને ઘણે મેટે ભાગ સાંજ સવાર તલાટીએ જઈ ચૈત્યવંદન કરીને ગિરિરાજની સ્પર્શનાથી પિતાને આત્માને કૃતાર્થ કરે છે,
આવી રીતે આત્માને કૃતાર્થ કરવા માટે રહેલે ભાવિકવગ સ્વદેશ કરતાં ઘણું જ ઉંચા રૂપમાં તપસ્યા તરફ
