________________
!
| याओनी महा रूपवती कन्याओनुं पाणिग्रहण करावं. पण नीच कुलने विषे उत्पन्न थयेल नाटकणी आपणाथी परणाय नहि, कारण के तेम करवाथी आपणा वंश, कुल, शील, धर्म लाजे, इहलोकने विषे धिक्कार, फिटकार, अपयश, अपवाद, परलोकने विषे दुर्गति थाय छे, माटे तुं जूठो हठ-कदाग्रह छोडी दे. आवी रीते वारंवार कह्या छतां पण नहि मानवाथी तेना मातापिताये उपेक्षा करी. छेवटे पोते ज ते नाटकीया पासे जइने कहेवा लाग्यो के, तमारे जेटलं द्रव्य लेवु होय तेटलं ल्यो, अगर तेना भारोभार सुवर्ण आ, पण तमारी कन्या मने आपो, एटले नाटकीयाए कयुं के ए कन्या अमारे वेचवा लायक नथी, ए अमारे अखूट खजाना तुल्य छ, माटे त्हारे मागणी करवी व्यर्थ छे. छतां पण त्हारे तेणीनो खप होय तो तुं अमारा नाटकीया टोलामा मली जा. अमारी नाटकनी कला शीखी हुशीयार था अने कोइक शहेरमा जइ, ते नगरना राजाने नाटकनी कलाथी रंजन करी, घणुं द्रव्य उपार्जन करी अमोने आप वोज ते कन्या अमो तने आपीये. आवा नाटकीयाओना वचनो सांभळी लज्जा, मर्यादा, कुल, शील सर्वने त्याग करी, नाटकीयाना टोलामा पेठो. अहो ! अहो ! धिक्कार छे विषयवासनाने के विषयांध थयेल माणस जन्मांधना पेठे काइ पण देखी शकतो नथी, त्यारबाद सर्वे नाटकनी विविध प्रकारनी कला शीखी कुशल थयो अने अनुक्रमे ते सर्वे बेनातटे आव्या. त्यांना राजा पासे जइ पोतार्नु नाटक जोवानी विनंति करवाथी राजाये तेनुं वचन मान्य राख्यु. हवे राजा नाटक जोवा सज्ज थयो. अंतःपुरमाथी राणीने पण नाटक जोवा बोलावी, ते पण पडदा अंदर बेठी. नगरना अढारे वर्गना लोको नाटक जोवा आनंदथी मेगा थया,ते समये इलाचीकुमारे मध्य चोकमां एक जबरजस्त उंचो वास स्थापन कर्यो, तेना मध्य भागने विषे एक पाटीयु मुक्यु, तेना मध्य भागने विषे बबे खीलीयो जडी,
45卐4.
