________________
आलंबन कयुं अने मुनि महाराजना पेठे स्थिरभावे त्यां ज स्थिरता पकडी. वली शुभ भावना जागृत थवाथी चितवना करी के ज्यां सुधी स्त्री हत्यानुं पाप मने याद आवे त्यां सुधी म्हारे आहार पाणि तेम ज बोलवा चालवानी तमाम क्रियाओ सी बंध छे, एटले तेटली अवधि सुधी मने काउस्सग्ग ध्यान हो. ए प्रकारे अभिग्रहने कर्यो. त्यारबाद रुधिरनी गंधथी घणी
कीडीयोये आवी तेनुं शरीर चालनीना जेवुं कर्यु. ते कीडी पगथी पेठी ने शरीरने खाती खाती माथेथी नीकली. आवी रीते व्या अढी दिवस सुधी तीव्र वेदनाने सहन करी, परंतु शुभ ध्यानथी चलायमान न थयो. त्यारबाद पोतानी आयुष्यनी समाप्ति का थवाथी शुभ ध्याने मरण पामी चिलाती महात्मा आठमे सहस्रार देवलोके गया. आवी रीते सद्वाक्यना अर्थनी भावनाने भावता एहवा चिलाती महात्माये बहु पापकर्मने क्षीण कर्या, एवी ज रीते जे भव्य जीवो वीतराग महाराजनी आज्ञा पोताना मस्तक उपर धारण करी विवेकी बनी पापारंभ अविवेकथी रहित थइ पोताना आत्माने संवरे छे, तेओ पण चिलाती पुत्रना 55 पेठे सद्गति मेळवी मोक्ष सुखना भोक्ता थाय छे. ए प्रमाणे थोडा अक्षर अने घणो तत्त्वज्ञान भावार्थ ते उपर चोथुं चिलाती पुत्रनुं दृष्टांत पूर्ण थयुं. ४
थोडा अक्षर अने अर्थ महान् ते उपर लौकिक चार पंडितोनुं पांचमुं दृष्टान्त कहे छे.
|||
चार पंडित दृष्टान्तो यथा.
वसंतपुर नगरने विषे जितशत्रु नामनो राजा राज्य करतो हतो. तेने एकदा प्रस्तावे शास्त्रने श्रवण करवानी इच्छा थह तेथी चार पंडितोये जूदा जूदा लक्ष लक्ष श्लोकना चार महान् पुस्तको बनाव्या अने राजाने शास्त्रो सांभलवानुं कनुं. त्यारे
ख्या
45.
न
भा
+5 -
