________________
थशे ! काल कोणे दीठी छे, काले तुं जीवतो होइश ते कोने खबर छे, काले तु सुखी होइश, ते कोणे तने कहेलुं छे. काले ते तुं निरोगी होइश तेनुं प्रमाण शुं ! काले तुं कुटुंबचिंताथी रहित होइश, तेनो आधार शुं ? ने काले धर्म सांभलीश ते सीकेवा हिसावे ! आजनी काल करीश तो, वली काल कार्यप्रसंगथी काल करीश ! एम काल काल करता गुरुमहाराज तो
चाल्या जशे ने तुं हाथ घसतो रहीश, वली भगवानना तो ए ज वचन छे के, काल करवुं ते आज कर. आज करखुं ते व्या अत्यारे कर. क्षण एक पण जीवितव्यनो भरोसो नथी. वली गुरुमहाराज तो अप्रतिबद्ध विहारी छे, ते कांइ व्हारा माटे कहारी राह जोइने वेशी नहि रहे ! माटे चाल उठ ! आलस छोड, तैयार था अने गुरुमहाराजना वचनामृतनुं पान करी आत्मा कांइक निर्मल कर. एक चोरे धन लुंटी लीधुं होय तो केटलं दुःखदायक थाय छे, तो आतो आ एक ज भवमां दुःखदायक छे, पण आलसरूपी चोरटाये धर्मरूपी धन लुंटयुं होय तो, आत्मा भवोभव पीडा पामे छे, माटे चाल उठ धर्म सांभलवा. जो नहि सांभले तो मरती वखते पस्तावो थशे, आवो विचार करी चालवानो उपक्रम करे छे, तेनी खबर मोहराजाने पडता, कोलाहल मची रह्यो. आखरमां मोह नामनो बीजो काठीयो, आवीने भव्यजीवने विषे पेठो, एटले वली तेनी बुद्धि बेहेर मारी गई. नाना नाना बालबच्चा आवीने बापा ! बापा ! काका ! काका ! अंअंअंअं जाव छो क्यां, घरे रहो ! अमे नहि जवा दइये ! एम कही कोइके खोलामां बेशी दाढी पकडी, कोइये मुछ पकडी, कोइये कान पकडया, कोइये होठ अने मोढुं पकड, कोइये हाथ अने पग पकडया अने कालाघेला वचनो बोलवा मांडया, हमणां देहरे उपाश्रये जवा नहि दइये, धर्म करवा नहि दइये, सामायिक प्रतिक्रमण पण करवा नहि जवा दइए, आ वखते तो व्याख्यान
षां
मा
螺
嗚
भा
ठी
(
स्व
रू
品
