________________
श्लोक : अज वि अट्ठिनिवेसा, जेसिं अच्छेरयं व दीसंति ।
वेभारपव्वयवरे जमलसिलारूवसंथारे ॥१२६॥ ते धन्न-सालिभद्दा, अणगारा दो वि तवमहड्डिया ।
मासं पाओवगया, पत्ता सव्वट्ठसिद्धमि ॥१२७॥ टीका : अद्यापि ययोरस्थिनिवेशमिला यमलशिलारूप एव संस्तारः
यमलशिला-रूपसंस्तारस्तत्र[वैभारपर्वते] आश्चर्यमिव दृश्यते । तौ तपोमहर्द्धिको मासं पादपोपगतौ धन्यशालिभद्रौ [द्वावपि] अणगारौ
सर्वार्थसिद्धं प्राप्तौ ॥१२६-१२७ ॥ ગાથાર્થ : વૈભાર પર્વત ઉપર બે શિલાઓ રૂપી સંથારામાં આજે પણ
આશ્ચર્યકારીરૂપે જેઓના અસ્થિનિવેશ દેખાય છે, તે તારૂપી મહાઋદ્ધિવાળા અને એક માસના પાદપોગમન અનશનને કરીને સર્વાર્થસિદ્ધ વિમાનમાં ગયેલા તે બંને ધન્ય અને शालिम मुनिवरोने ९ वटुं धुं. (१२६-१२७)
श्लोक : चंपाओ वीयभए, गंतुं वीरेण दिक्खिओ जो उ ।
संपत्तो परमपयं, उदायणो चरमरायरिसी ॥१२८॥ टीका : चम्पापूर्या वीतभये गत्वा श्रीवीरेण य उदायनो राजा दीक्षितः स
परमपदं संप्राप्तश्चरमराजर्षिर्जातः ॥१२८॥ ગાથાર્થ : ચંપાપુરીથી વીતભયનગરમાં પધારીને શ્રી વીરપ્રભુએ જે
ઉદાયનરાજાને દીક્ષા આપી તે (ઉદાયન રાજા) અંતિમ રાજર્ષિ थयां मने भोक्षने पाभ्या. (तमने वहन ) (१२८)
श्लोक : जस्स य अभिनिक्खमणे, चोरा संवेगमागया खिप्पं ।
तेणं सह पव्वइया, जंबु वंदामि अणगारं ॥प्र० २७॥ ७६
॥ श्रीऋषिमण्डल
