________________
છઠ્ઠા પાપભીરુ ગુણ ઉપર સુલસની કથા. (૩૧) |
સુલસની કથા. રાજગૃહ નગરમાં કાલસારિક નામને કસાઈ હતે. તે અભવ્ય હતે. તે હંમેશાં પાંચસે પાડાની હિંસા કરતે હતો. તે કર્મથી તેણે સાતમી નરકથી પણ વધારે પાપ ઉપાર્જન કર્યું. આયુષ્યને છેડે મહા વ્યાધિની પીડાથી તે ગ્રહણ કરાયે, ધાતુના વિપરીતપણાને લીધે પાંચે ઇદ્રિના વિષયો તેને વિપરીત જણાવા લાગ્યા. સુગંધી અને શીતળ વિલેપન તેને અશુચિ અને ઉષ્ણ કાદવ જેવું લાગ્યું. એજ પ્રમાણે ભેજન, પાન, સુવાની તળાઈ વિગેરે તેને વિપરીત લાગ્યા. તેને સુલસ નામે પુત્ર હતા. તે સર્વ રીતે આદર પૂર્વક તેને પ્રતિકાર (ઉપાય) કરાવતા હતા. જ્યારે તેને કાંઈપણ ઉપાય સુખકારક ન લાગે, ત્યારે સુલસે પિતાના મિત્ર અભયકુમાર મંત્રીને પૂછ્યું. તેણે જવાબ આપે કે–“હે ભદ્ર! તારા પિતાએ ઘણું જીવને ઘાત કરી મહા ઘેર પાપકર્મ ઉપાર્જન કર્યું છે, તે પાપ આ ભવમાંજ તેને ઉદય આવ્યું છે. તેથી હું તેને કાંટાની શય્યામાં સુવાડ, અશુચિ પદાર્થનું વિલેપન કર, અને ખારૂં, કષાયેલું તથા દુર્ગધવાળું પાણી પા. તેથી તેને સુખ ઉપજશે.”સુલશે પણ તે જ પ્રમાણે કર્યું, તેનાથી તેને કાંઈક સુખ ઉપજ્યું. પછી તે સૈકરિક કેટલાક કાળ જીવી મરણ પામી સાતમી નરકે ગયો. ત્યારપછી તેને સ્થાને તેના સ્વજનોએ સુલસને સ્થાપન કર્યો અને કહ્યું કે “તું તારા પિતાનો ધંધો કર. ત્યારે તે પણ પિતાએ અનુભવેલા દુઃખને સંભારી બે કે-“હું તે પાપનું ફળ ભેગવવા શક્તિમાન નથી.” એમ કહી તે ઇચ્છતા નહતો. ત્યારે તેના સ્વજનેએ કહ્યું કે –“પાપનો વિભાગ પાડીને અમે સર્વે ગ્રહણ કરશું.” ત્યાર પછી તેમને બંધ કરવા માટે સુલસે પિતાના પગમાં તીર્ણ કુહાડો માર્યો. અને પછી મે પાડતા તેણે સ્વજનેને કહ્યું કે “આ મારું દુઃખ વિભાગ કરીને થોડું થોડું ગ્રહણ કરે. જેનાથી મને કાંઈક સુખ થાય.” ત્યારે તેઓ બોલ્યા કે- હે વત્સ ! જે તે દુ:ખ અમારા શરીરમાં
