________________
(૧૬૦) सत्तममहिनेरइआ, तेऊ वाऊ अणंतरुबट्टा । न वि पावे माणुस्सं, तहा असंखाउआ सवे ॥१८४॥
અર્થ–સાતમી નરકના નારકી, અને તે વાયુ ત્યાંથી નીકળીને અનંતર મનુષ્યપણું પામતા નથી, તથા સર્વે અસંખ્યાત વર્ષના આયુવાળા યુગલિકે પણ મનુષ્યપણું પામતા નથી. (૧૮૪).
पलिओवमाणि तिनि अ, ठिई अउकोसओ अ मणुआणं । अंतमुहुत्त जहन्नं, मरणं दुविहं च मणुआणं ॥१८५॥
અર્થ–મનુષ્યનું ઉત્કૃષ્ટ આયુષ્ય ત્રણ પોપમનું હોય છે અને જઘન્ય અંતર્મુહૂર્તનું હોય છે. તથા મનુષ્યનું મરણ સમુઘાતવડે અને સમુદ્દઘાત વિના એમ બે પ્રકારે હોય છે. (૧૮૫).
उबट्टिऊण गच्छंति, सबनेरइअतिरिअमणुएसु। . सवेसु सुरेसुं तह, केइअ पावंति निवाणं ॥१८६॥
અર્થ–મનુષ્યમાંથી નીકળીને સાતે નરકમાં, તિર્યંચમાં, મનુષ્યમાં અને સર્વ જાતિના દેવામાં ઉપજે છે, તથા કેટલાક નિર્વાણને પણ પામે છે. (૧૮૬).
चउरागईआ मणुआ, पंचगइआ य सिद्धिगइसहिआ । संखिज कोडिकोडी-परिमाणा हुंति पत्तेआ ॥१८७॥
અર્થ–મનુષ્યો ચાર આગતિવાળા અને સિદ્ધિગતિ સહિત પાંચ ગતિવાળા હોય છે, સંખ્યાએ સંખ્યાતા કટોકેટિ પ્રમાણ વાળા અને પ્રત્યેક શરીરવાળા હોય છે. (૧૮૭).
भवणवइवाणमंतर-जोइसवेमाणिआ सुरा चउहा। .. दस सोले पंच दुन्नि अ, भेआ देवाण य हवंति ॥१८८॥
