________________
(૧૫૯) ओहिमणपजवेहिं, सहिआ तिन्नाणिणो नरा इंति । महसुअओहिमणपजवेहिं चउनाणिणो मणुआ ॥१८०॥ केवलनाणुवओगो, केवलिणो एगनाणिणो हुंति । छाउम्मित्थिअनाणे, नट्टम्मि अकेवलं एगं ॥१८१॥ ।
અર્થ–ગર્ભજ મનુષ્ય જીવને પાંચ જ્ઞાન ને ત્રણ અજ્ઞાન ભજનાએ હોય છે. જ્ઞાન માટે ભજના આ રીતે છે કે ઈ મતિજ્ઞાની ને શ્રુતજ્ઞાની એમ બે જ્ઞાનવાળા હોય છે. (મતિશ્રુત સાથે) અવધિ જ્ઞાનવાળા અથવા મન:પર્યવ જ્ઞાનવાળા એમ ત્રણજ્ઞાનવાળા હોય છે. અને મતિ, શ્રુત, અવધિ ને મન:પર્યવવડે કરીને ચાર જ્ઞાનવાળા હોય છે. કેવળજ્ઞાનના જ ઉપયોગથી કેવળીએ એક જ્ઞાનવાળા હોય છે, કેમકે છાત્મકિ (ચાર) જ્ઞાન નાશ, પામવાથી એક કેવળજ્ઞાન જ હોય છે. (૧૭૯-૧૮૦-૧૮૧).
मइसुअअन्नाण विभंग-जोगओ दुतिअनाणिणो नेआ। . मणवयणकायजोगी, तहा अजोगी सिलेसं च ॥१८२।।
અર્થ–મતિઅજ્ઞાન, કૃતઅજ્ઞાન અને વિર્ભાગજ્ઞાનના યેગથી બે અને ત્રણ અજ્ઞાની જાણવા. અને મન, વચન તથા કાયાના ગવાળા હોય છે, શૈલેશી અવસ્થામાં અાગી હોય છે. (૧૨)
उवओगो आहारो, नेओ बेइंदिअ व मणुआणं । उववाओ सत्तममहि-नेरइआदी उ वजित्ता ॥१८३॥
અર્થ મનુષ્યોને (સાકાર, નિરાકાર) ઉપગ હોય છે અને આહાર બેઈદ્રિયની જેમ હોય છે. તથા સાતમી પૃથ્વીના નારકી વિગેરેને વઈને (મનુષ્યને વિષે) ઉપપાત (ઉપજવું) હોય છે. તે વિષે કહ્યું છે કે (૧૮૩).
