________________
રાયચંદજૈનકાવ્યમાલા.
ચ.
દક
ચ૦ ૧.
ચ૦ ૧૧.
-૧૪૦
ગુણપરીક્ષક પસંદને, જેના કારણે અમ દેય રે; પ્રેપિયા તેણે ઈહાં આવિયા, હરખિયા તુમ મુખ જોય રે. તુમને બોલાવે ? જુવરાજ તે, ચાલિ ધરિય ઉલ્લાસ રે; ચતુરણું ચતુર મેળેમળે, તે ફળે ઉભયની આશરે. यदुक्तं ॥ गंगाश्रयात् सतत हैमवतीप्रसंगात् ।
शीतांशुना च शिवशैत्यनिपीडतोसि ॥ तापत्रयानिपरिपीडित मानसे मे।
संगत्य तिद्वासि तदोभयकार्यसिद्धिः ॥ મંત્રી નૃપ વિદ્ય દાનેસરી, ધાર્મિક ગણુક કવિરાજ રે પંડિત સધન નવ મિત્રથી, સાધિ વછિત કાજ રે. એમ સુણી તેહશું આવિયો, ધમ્મિલ નૃપત પાસ રે; કરત ગ્રામ ગૃપનરને, બહુત આદર દિ તાસ રે. ચતુર ચંપાપુરી કિહાં થકી, આવીયા પૂછે ધરી ને રે; કુસગપાટણથી કુંવર કહે, દેશ- દેખણ ગુણગેહ રે. કહે જુવરાજ ઘરમાણમાં, તુમ તણું કિહાં વિશ્રામ રે; સ્મિલ બેલે નદીને લહેં, ચિત્ય ચંપક વન ઠામ રે. એમ સુણું નૃપત હરણિયે, હસ્તિખધે ચઢી તામ રે; ધમ્મિલ પાસે બેસારીને, આવિયા તેહ વનઠામ રે. મિત્ર એક નગરમાં મોકલી, સુંદર મંદિરમાળ રે; ઘશ્લિલ વસતીને કારણે, કરત જુવરાજ ઉજમાળ રે; કરી બહુમાન વિમળા પ્રમુખ, રથ સજી લાવ્યા પુરમાંહિ રે; મહેલમેં સર્વ ઉતારીયા, દાસ દાસી દિયાં ત્યાંહિ રે. - આસન અશન વસનાદિ, પૂરી ધરી અંતર નેહ રે; વળી ભલામણ કરી મિત્રને, ભૂપત ગયે નિજ ગેહ રે. બીજે દિન કમળા કહે કુંવરને, નતટે ગયે પરભાત રે; ગશિર ચઢી તમેં આવીયા, તેણે સમે થઈ સુણે વાત રે. વિમળસેના કહે મુઝ પ્રતે, એ કણ ગજે ચઢી આંય રે;
ચ૦ ૧૨.
ચ૦ ૧૫.
ચ૦
ચ૦ ૧૮.
ચ૦ ૧૯.
