________________
રાયચંદ્રજેન કાવ્યમાલા. ખંડ ત્રીજે સંવાદની રે, કહી ચોદમી કાળ; વીર કહે સતી ના બીહે, લહે લક્ષ્મી વિશાળ જ. ૨૮.
દેહરા, કુંવર સુણી ચિત ચિંતવે, વ્ય સહિત મળિ નાર; પણું ચિત્ત ભીંજે એનું, સફળ હુએ સંસારજળગિરિ ભેદે અનુક્રમેં, કપટે શત્રુ હણાય; કારજ સિઝે વિનયથી, અનુક્રમે સઘળું થાય. વચન વિવાદ ન કીજીએ, ચલીયેં તસુ મન રીત; અનુક્રમે વશ કર્યો, ન હાય પરાણે પ્રીત. વયણે મધુરતા રાખવી, કટુક વચન કરી દુર; જસ મન ગમતું બોલીયે, તો હેય તેહ હજાર. ઊભા કર કછોટડી, એ ત્રણે વશ હું; સજજન ચાલે મલપતા, દુર્જન કાહુ કરેત. ઉષ્ણ શીતળ વર્ષાઋતુ, ઝગડે કરતા દેવ; “ભૂતળ આવી એક ઘ, પ્રશ્ન કરે તતખેવ. કટુ વચન વહુનાં સુણું, દીયે શિક્ષા સુર તાસ; સાસુ વખાણ તિગ ઋતુ, લહે સુર સુણું ઉલ્લાસ. વસ્ત્રાભૂષણ સાસુને, દી દેવો ધરી પ્રેમ; હરખ્યા સુર સ્વર્ગ ગયા, અમે પણ કરશું તેમ. ધાવ કહે બેડી સુણે, પથં કરી થિર ચિત્ત; એ નર સાથે ચાલવું, આપણુ કાર્યનિમિત્ત રણું ઉતરી ચંપા જઈ, કરશું સઘળે તેલ; તુજ ઈચ્છામેં સંપ્રતિ, કડુ વચન ન બેલ એમ સુણું માનપણે રમેં, બેઠાં બહુ સુજાણ; કુવર હુકમ કુંવરી તણે, તરીયાં કેકાણુ ૧૧
ઢાળ ૧૫ મી. ( સુંદર પાપસ્થાનક તજે સોળમું—એ દેશી. ) સુંદર કુંવરે રથ હલકારી, જતાં પંથ વિચાલ હે;
