________________
ભગવાનનાં કરુણા નીતરતાં નયને સભા પર કર્યો. ઘેાડીવારે એ મેલ્યા :
ગૌતમ ! તુંબડું તરવાની શક્તિવાળું છે,. એ સૌ જાણે છે. એક માણસ એ તુંબડું લાવે. એ સારું હોય, સૂકું હોય, કાણા વિનાનું હાય. પછી એ તુંબડા પર ચીકણી માટીનેા લેપ કરે, અને એને સુકાવે. સુકાયા પછી વળી લેપ કરે, વળી સુકાવે. આમ આઠ આઠવાર પટ આપે. પછી એને પાણીમાં નાખે, તે શું તરવાના સ્વભાવવાળું એ તુંબડુ તરશે?
C
6
ના, પ્રભા !' આખી સભા એક અવાજે મેલી.
પછી ભગવાન ખેલ્યા :
આ રીતે આઠવાર લેપ કરેલા તુંબડાને પાણીમાં નાખે તે એ તરવાની શક્તિવાળું તુંબડું પણ પાણીમાં તરતું નથી, બલકે ડૂબી જાય છે; તેમ આત્મા પણુ હિંસા, અસત્ય, ચોરી, અસંયમ, ક્રોધ, માન, માયા તે લાભના કુસંસ્કારાથી લેપાયેલા ભારે થઈ જાય છે. તરવાની આપ આવડત છતાં, એ ડૂબે છે.”
હૃદયને, બુદ્ધિને, સ્પા આ ઉપદેશ સાંભળી સભા ડેાલી રહી. આગળ શ્રી વર્ધમાને કહ્યું :
( પણ ગૌતમ ! એ તુંબડા પરના લેપને પહેલા થર કાહવાય અને ઊખડી જાય તો એ ઘેાડુ અદ્ધર આવે, વળી એક થર છે થતાં વધુ ઊંચે આવે, એમ કરતાં એ બધા થર ઊતરી જતાં, તુંબડું મૂળ સ્વભાવે હળવું થતાં, પાણીની સપાટી પર તરવા લાગે. તેજ રીતે આત્મા પણ અહિંસા, સત્ય, અચૌય, સંયમ, અપરિગ્રહ, ક્ષમા, મૃદુતા, સરળતા ને નિૌભતાના આચરણથી કુસંસ્કારાને નિર્મૂળ કરી, આઠે કર્મોના ક્ષય કરી હળવા બની ઊર્ધ્વગતિ પામે છે. ’ શ્રી ગૌતમે ભગવાનના ઉપદેશના સાર તારવતાં કહ્યું:
૨]
