Page Text
________________
૮૦.
ચતુર્વિધ સંઘ જાવડશા શત્રુંજયનો ઉદ્ધાર કરશે એ પ્રમાણેનું વર્ણન આવતાં કરતાં એ ઇચ્છા અધૂરી રહી. દેરાસરનું કાર્ય પૂર્ણ તો થયું પરંતુ તેમણે તરત જ ગુરુને પૂછ્યું “તીર્થનો ઉદ્ધાર કરનાર જાવડ થશે એમાં ધનની કમી રહી. મંદિરના મૂળનાયકની પ્રતિમાના નિર્માણ તે જાવડ બીજો કોઈ કે હું પોતે?” ત્યારે ગુરુએ જવાબ આપ્યો, માટે પંચધાતુની મૂર્તિ ભરાવવા ભામાશાહની પત્નીએ પોતાનાં
શત્રુંજય ઉદ્ધારક ભાગ્યશાળી શ્રાવક જાવડ તમે જ છો.” સર્વ આભૂષણો ગળાવી નાખ્યાં. ગુરુની પ્રેરણા અને આદેશ અનુસાર જાવડશાએ દેવી ચક્રેશ્વરીનું
મા ભોમની રક્ષા અને જિનાલય નિર્માણકાજે બંને ધ્યાન ધર્યું અને વ્રત-તપ કરવા લાગ્યા. દેવી પ્રસન્ન થઈ પ્રગટ પતિપત્નીએ અનોખું દાન આપ્યું જે યુગો સુધી યાદ રહેશે. થય અને તક્ષશિલાના જૈન રાજા જગન્નમલ પાસેના ધર્મચક્રના અગ્રભાગે રહેલી અરિહંતપ્રભુની દિવ્ય પ્રતિમા લાવવા કહ્યું.
નગરશેઠ શ્રી શાંતિદાસ ઝવેરી દેવીકૃપાથી જાવડશા એ પ્રતિમાને મહુવા લઈ આવ્યા. પ્રતિમાના
ઇતિહાસ તરફ દૃષ્ટિપાત કરીશું તો પૂર્વકાલીન પ્રભાવથી એનાં વહાણો ખૂબ નફો કરીને પરત આવ્યાં. એ સમયે શાસનપ્રભાવક અનેક મહાપુરુષો સ્મરણપટ પર અંકિત થશે, ત્યાંના ઉદ્યાનમાં શ્રી વજસ્વામી પધાર્યા હતા. જાવડે ગુરુને વંદન જેમણે નિઃસ્વાર્થભાવે લોકસેવા દ્વારા જૈનશાસનને ગૌરવાન્વિત કર્યું. ગુરુએ નવા કપર્દીયક્ષની સહાયથી શત્રુંજય પરના સર્વ કર્યું હોય. મોગલકાળ દરમ્યાન જૈન સંઘને સર્વોચ્ચતા બક્ષનાર ઉપદ્રવો દૂર કર્યા. જયજયકાર સાથે મંગળ ચોઘડિયે જાવડશાહે એક અજોડ નામ એટલે શ્રેષ્ઠીવર્ય શ્રી શાંતિદાસ ઝવેરી. તેઓ શ્રીસંઘની ઉપસ્થિતિમાં પ્રભુજીને પ્રતિષ્ઠિત કર્યા. મંદિરના શિખરે મેવાડના સિસોદિયા વંશના સામંત સંગ્રામસિંહના વંશજ હતા. ધ્વજાદંડ ચઢાવ્યો. પ્રભુના ધ્યાનમાં તેઓ એવા તો મગ્ન થઈ તેમનો જન્મ ૧૫૭૦-૮૫ માં અને અવસાન ઈ.સ. ૧૬૬૦માં ગયા કે ત્યાં જ તેમના દેહનું વિસર્જન થયું. તેઓ ચોથા થયું હતું. મોગલરાજા અકબરના સમયથી ઔરંગઝેબના સમય દેવલોકમાં ગયા. મહુવા સ્થિત જીવિતસ્વામીની પ્રતિમા, સુધી તેમની હયાતી હતી. બાદશાહ જહાંગીર તેમને માત્ લક્ષ્મીદેવી અને ચક્રેશ્વરીદેવીની પ્રતિમાઓ પણ તેના દ્વારા જ (મામા) કહેતા. આરબંદેશમાંથી લાવવામાં આવી હતી.
નાની વયમાં નસીબ અજમાવવા તેઓ સુરત આવ્યા. તે દાનવીર ભામાશાહ
સમયે ત્યાં ગુરુ નેમસાગરજી અને મુક્તિસાગરજીનું ચાતુર્માસ
હતું. સામાન્ય કથા પ્રમાણે ગુરુ રાજસાગરજીનું નામ છે. ગુરુશ્રી રાણા પ્રતાપના મેવાડ રાજ્યમાં જન્મેલા ભામાશાહ શ્રાવકે
સૂરજમંડણના દેરાસરમાં ત્યાંના એક શ્રેષ્ઠી શાંતિભાઈ મણિયા પોતાની સર્વસંપત્તિ જન્મભૂમિને સ્વતંત્ર કરવા માટે રાજાને ચરણે
માટે ચિંતામણિમંત્રની આરાધના કરાવતા હતા. સાધનાના અર્પિત કરી. એની પાસે કરોડોની ધનદોલત હતી. પરદેશી
અંતિમ ચરણમાં સુરતવાળા શાંતિભાઈ ઉપસ્થિત ન રહેતાં, હકૂમતોની સામે જ્યારે રાણાપ્રતાપ ટકી ન શક્યા ત્યારે તેઓ
યોગાનુયોગ આ શાંતિદાસ ત્યાં હાજર હોવાથી એમને બેસાડ્યા. કંટાળીને સિંધ દેશ તરફ પ્રયાણ કરતા હતા ત્યારે ભામાશાહ તેમને
મંત્રોચ્ચાર પૂર્ણ થતાં સાક્ષાત ધરણેન્દ્ર દેવ નાગનું રૂપ લઈને મળવા જંગલમાં આવ્યા. ભામાશાહે રાજાને લશ્કર ભેગું કરવા
શાંતિદાસના મસ્તક પરથી નીચે ઉતર્યા. મંત્રબળે તેઓ અખૂટ હિંમત આપી. લશ્કરને બાર વર્ષ ચાલે તેટલું ધન તેમણે રાણાને
લક્ષ્મી અને સમ્માન પામ્યા. આપી સેના તૈયાર કરાવી. રાણાએ ભામાશાહની અપાર દોલતથી સૈન્ય એકત્ર કર્યું અને મુગલો સાથે યુદ્ધ કરી જીત મેળવી.
તેમણે અકબર બાદશાહની કુંવરીનાં લગ્નમાં અતિ
મૂલ્યવાન રત્નજડિત આભૂષણો ભેટ આપ્યાં. એકવાર અકબર આમ પોતાની અખૂટ લક્ષ્મીનો ઉપયોગ ભામાશાહે
રાજાની બેગમ જોધાબાઈ રિસાઈને અમદાવાદ આવી ત્યારે માતૃભૂમિને આઝાદ કરવામાં કર્યો. નિઃસ્વાર્થભાવે જન્મભૂમિની સેવા કરનારા કોઈ વિરલા જ હોય છે.
રાજાના ડરથી એને મદદ કરવા કોઈ ન ગયું. ત્યારે શાંતિદાસે
એમનું સંપૂર્ણ ધ્યાન રાખ્યું. બેગમની સાથેના બાળક અને બેગમ આબુ-દેલવાડામાં પાંચ દેરાસરોનો સમૂહ છે. જેમાં
બંનેને રાજસી ઠાઠથી પાછાં મોકલવાની વ્યવસ્થા કરી. રાજાએ મુખ્ય વિમલવસહિ, લાવણ્યવસહિ, ભામાશાનું મંદિર, મજૂરોએ
ખુશ થઈને એમને અમદાવાદના નગરશેઠ બનાવ્યા. મોગલ પોતાના ફૂરસદના સમયમાં તૈયાર કરેલું શ્રી પાર્શ્વનાથનું મંદિર
રાજાઓ તેમને ખૂબ નિકટના સ્વજન તરીકે જ આવકાર અને એક અન્ય. આમાં ભામાશાહને એક અતિ ભવ્ય દેરાસર
આપતા. તેઓ રાજા, પ્રજા અને અધિકારીગણને સંતુષ્ટ નિર્માણ કરવાની મહેચ્છા હતી, પરંતુ રાણાને બધું ધન અર્પણ
રાખવામાં ઘણા કાબેલ હતા. અકબર રાજાએ શાંતિદાસને
Jain Education Intemational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 004514 |
| Book Title | Chaturvidha Sangha Tawarikhni Tejchhaya |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Nandlal B Devluk |
| Publisher | Arihant Prakashan |
| Publication Year | 2005 |
| Total Pages | 1028 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati, History, & Society |
| File Size | 44 MB |