________________ પુરાતત્ત્વાચાર્ય મુનિ શ્રી જિનવિજયજી - 19 હતી. મુનિજી સીડી ચઢી, એક ઓરડાની પાસે ગયા. નોકરે ત્યાં જ ઊભા રહેવા કહ્યું: પોતે કુંવરસાહેબને જાણ કરવા ગયો. થોડીવારમાં તે આવ્યો. મુનિજીને અંદર કુંવરસાહેબ પાસે જવા હુકમ કર્યો. - કુંવરસાહેબ જૂની ખુરશી પર બેઠા હતા. મુનિજીએ બે હાથ જોડી નમ્રતાપૂર્વક નમસ્કાર કર્યા. કુંવરસાહેબ અંદરના ભાગમાં ઊભેલા બે માણસો સાથે કંઈક વાતચીત કરતા હતા. કુંવરસાહેબે તીણ-વેધક નજરે મુનિજી સામે જોયું. કુંવરસાહેબે નમસ્કારની નોંધ સુધ્ધાં લીધી નહીં. બે એક મિનિટ પછી, પેલા માણસો સાથે વાત કરીને, મુનિ સામે ધારી ધારીને જોતાં પૂછ્યું, “તમે ક્યાંથી આવ્યા છો?, મુનિજી - અમદાવાદથી.” કુંવરસાહેબ - “ત્યાં શું કરો છો? મુનિજી - “થોડું લખવા-વાંચવાનું અને થોડું વિદ્યાર્થીઓને ભણાવવાનું. કુંવરસાહેબ - “માસ્તર છો?” મુનિજી - “માસ્તર તો નથી પણ આમ જ વિદ્યાલયમાં કામ કરું છું.' કુંવરસાહેબ - વિદ્યાલયનું નામ શું છે? કોણ ચલાવે છે એ?” મુનિજી - “મહાત્મા ગાંધીએ એની સ્થાપના કરી છે અને ગુજરાતનીએ ખૂબ જાણીતી સંસ્થા છે.' મહાત્મા ગાંધીજીનું નામ સાંભળીને તેઓ સાવધ થઈ ગયા. મુનિજીને નીચેથી ઉપર સુધી જોઈ લીધા, મુનિજીના
