Paumchariyam Part 03

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 170

८१. भुवणालंकारहत्थिसल्लपव्वं
तत् सो वरहत्थी, हलहर - नारायणेहि सहिएहिं । अइकढिणदप्पिएहि वि, गहिओ च्चिय सङ्कियमणेहिं ॥ १ ॥ नारायणवय णेणं, नीओ च्चिय मन्तिणेहि निययघरं । संपेसिओ गओ सो, पूयं परिलम्भिओ चेव ॥२॥ दट्ठूण गयं गहियं, समयं विज्जाहरेहि सव्वजणो । पउमस्स लक्खणस्स य, बलमाहप्पं पसंसन्ति ॥३॥ सीयाय विसल्ला विय, भरहो सह पणइणीहि निययाहिं। लक्खणरामा य तओ, कुसुमुज्जाणं समुच्चलिया ॥ ४ ॥ बहुतूरनिणाएणं, जयसद्दुग्घुटुमङ्गलरवेणं । अहिनन्दिया पविट्ठा, राहवभवणं सुरपुराभं ॥५॥
ओयरिय वाहणाणं, उवविट्ठाऽऽहारमण्डवं सव्वे । पडिलाहिऊण साहुं, परियणसहिया तओ जिमिया ॥६॥ ताव य मगहनराहिवळे, सव्वे मंती समागया तत्थ । काऊण सिरपणामं, राहव ! निसुणेहि वयणऽम्हं ॥७॥ जत्तो भूइ सामिय !, खुभिऊणं सो समागओ हत्थी । तत्तो पभूड़ गाढं, झायड़ किं किं पि हियएणं ॥८॥ ऊससिऊण सुदीहं निमीलियच्छो करेण महिवेढं । आहणइ धुणइ सीसं, पुणरवि चिन्तावरो होइ ॥ ९ ॥ 'थुव्वन्तो च्चिय कवलं, न य गेण्हइ निडुरं पि भण्णन्तो । झायइ थम्भनिसण्णो, करेण दसणं च वेढेउं ॥ १०॥ लेप्पमओ इव सुइरं, चिट्ठइ सो अचलियङ्गपच्चङ्गो । किं जीवपरिग्गहिओ, होज्ज न होज्ज ? त्ति संदेहो ॥११॥
३
८१. भुवनालङ्कारहस्तिशल्यपर्वम्
ततः स वरहस्ती हलधरनारायणैः सहितैः । अतिकठिनदर्पितैरपि गृहीत एव शंकितमनोभिः ॥१॥ नारायणवचनेन नीत एव मन्त्रिभि र्निजगृहम् । संप्रेषितो गज स पूजां प्रतिलाभित एव ॥२॥ दृष्ट्वा गजं गृहीतं समकं विद्याधरैः सर्वजनः । पद्मस्य लक्ष्मणस्य च बलमाहात्म्यं प्रशंसन्ति ॥३॥ सीता च विशल्याऽपि च भरतः सह प्रणयिनिभि र्निजाभिः । लक्ष्मणरामौ च ततः कुसुमोद्यानं समुचच्लिताः ||४|| बहुतूर्यनिनादेन जयशब्दोद्धृष्टमङ्गलरवेण । अभिनन्दिताः प्रविष्टा राघवभवनं सुरपुराभम् ॥५॥ अवतीर्य वाहनेभ्य उपविष्टा आहारमण्डपं सर्वे । प्रतिलाभ्य साधुं परिजनसहितास्ततो जिमिताः ॥६॥ तावच्च मगधनराधिप ! सर्वे मंत्रिणः समागतास्तत्र । कृत्वा शिरः प्रणामं राघव ! निश्रुणु वचनमस्माकम् ॥७॥ यतः प्रभूति स्वामिन् ! क्षुभित्वा स समागतो हस्ती । ततः प्रभूति गाढं ध्यायति किं किमपि हृदयेन ॥८॥ उच्छ्वस्य सुदीर्घं निमिलिताक्षः करेण महीपृष्टम् । आहन्ति धुनाति शीर्षं पुनरपि चिन्तापरो भवति ॥९॥ तूयमान एव कवलं न गृह्णाति निष्ठुरमपि भण्यमानः । ध्यायति स्तम्भनिषण्णः करेण दशने च वेष्टय ॥१०॥ लेप्यमय इव सुचिरं तिष्ठति सोऽचलिताङ्गप्रत्याङ्गः । किं जीवपरिगृहीतो भवेन्न भवेदिति संदेहः ॥११॥
१. ० यणेहिं मंतीहिं करी निओ य नियय०- प्रत्य० । २. ०व ताण तहिं आयया महामती । का० मु० । ३. छुब्धंतो- प्रत्य० ।