________________
૧૩. કૃતન સિંહની કથા :
કહ્યું – પ્રાણનાથ એમ કેમ કહે છે ? મારે તમારાથી બીજું કઈ વધારે વહાલું છે કે જેને હું પ્રથમ આપતી હઈશ?' પછી હું ભેજન કરવા બેઠે, એટલે પ્રથમને ઉનો ઘેબર દાઝી ગયો છે એમ કહીને તેણીએ પિતાની પાસે સંતાડી રાખેલા ઘડામાં નાંખે. તે જોઈને મેં કહ્યું-“હે પાપિચ્ચે હજુ સુધી પણ તું તારા જારને નેહ છેડતી નથી ?' એમ કહીને હું ત્યાંથી ભાગ્યો. મારાં આવાં વચનથી ક્રોધાયમાન થયેલી તે દુષ્ટ સ્ત્રી ધુતની ભરેલી કઢાઈ ઉપાય મારી પાછળ દેવ અને મારા વાંસા ઉપર સવ ઉsણ ધૂત રે દીધું, આમ થવાથી મારું શરીર દ% થયું, તેથી હું મારા માતાપિતાને ઘેર ગયે. કેટલેક કાળે મને આરામ થયો એટલે મેં સુસ્થિતાચાર્ય પાસે દીક્ષા ગ્રહણ કરી.
યૌનિકમુનિ કહે છે કે –“હે અભયકુમાર! આ પ્રમાણે પૂર્વે અનુભવેલું યાદ આવવાથી નૈષિધિકાને બદલે મથામ (ભયથકી પણ ભય) એમ બેલાઈ ગયું.”
હવે સૂર્ય ઉદય થવાથી અભયકુમાર પૌષધ પારી ગુરૂને વંદન કરવા સારૂ બહાર ગયો, ત્યાં ગુરૂનાં કંઠમાં હાર જોઈ વિચાર કરવા લાગ્યું કે સાધુઓ જે ભયાદિ વચને કહેતા હતા તેનું ખરું કારણ આ ગુરૂમહારાજના કંઠને હાર છે. ધન્ય છે આવાં વાંછારહિત મુનિઓને ! આ પ્રમાણે ભાવના ભાવતા એવા અભયકુમારે ગુરૂના કંઠમાંથી હાર ઝડણુ કરીને શ્રેણિક રાજાને આપે, તેથી
