________________
૧૫ર
મેક્ષમાળા-વિવેચન શિક્ષાપાઠ ૬૪. સુખ વિષે વિચાર, ભાગ ૪
ત્યાંથી આવ્યા પછી પૈસા વધ્યા પણ મજશેખમાં ન પડવું એ મેં લક્ષ રાખેલે. સ્ત્રી પણ ઘર્મ સમજે તેવી અને મોજશેખમાં ન પડે તેવી મળી અર્થાત્ સગુણ નીવડી. તેનાથી ત્રણ પુત્રે થયા. દશ વર્ષમાં તે હું પાછો મહાકટ્યાવધિ થઈ પડ્યો. પુત્રને ઉત્તમ નીતિ શીખવવા, તેમની બુદ્ધિ અને વિચાર ઉત્તમ થવા માટે કેળવણીનાં મેં બહુ સુંદર સાઘને ગાઠવ્યાં. નાનપણથી સારા સંસ્કાર પાડવા કાળજી રાખી, એથી તેઓ આવા વિનયી થયા છે. સગાંવહાલાઓને યોગ્ય યોગ્ય સ્થળે ગઠવી તેઓની સ્થિતિને સુઘરતી કરી. દુકાનના મેં અમુક નિયમ બાંધ્યા છે તે મુજબ લેવડદેવડ થાય છે. ઉત્તમ મકાને બાંધ્યા. આ ફક્ત એક મમત્વ ખાતર કર્યું, ગયેલું પાછું મેળવ્યું અને કુળપરંપરાનું નામાંકિતપણું જતું અટકાવ્યું એમ કહેવરાવવા માટે આ સઘળું મેં કર્યું. પણ એને હું સુખ માન નથી. જો કે બીજા કરતાં હું સુખી છું પણ એ શાતા વેદની છે, સસુખ નથી.
શાતા વેદની ભોગવવાનું કારણ શું? તે કહે છે :મેં મારે અમુક કાળ ઘર્મમાં ગાળવાને નિયમ રાખ્યો છે. સાસ્ત્રના વાંચન વગેરેથી ઘર્મમાં કાળ ગાળું છું. વ્યાવહારિક ઉપાધિમાંથી પણ નિવૃત્ત થવા કેટલેક ભાગ બહુ અંશે મેં ત્યાગ્યો છે. પુત્રે કામ ચલાવે તેવા થાય ત્યારે સર્વથા નિવૃત્ત થઈ નિગ્રંથ મુનિ થવાની ઈચ્છા રાખું છું. હાલ તુરત મુનિ ન થવામાં પણ સંસારમેહિની કે
