________________
નવ જાગરણ : ૩૦૩ પણ મેટાં. પુય મોટાં તેમ પાપ પણ મોટાં! રાજસી વૈભવને તામસિક નહિ, સાત્વિક બનાવો !”
વાતાવરણના પડઘા શમ્યા ન શમ્યા ત્યાં ભગવાન મહાવીરની વાણી તેમને કાને પડી. એ અમરસુધા હતી. સહુએ ચાતકની જેમ તેનું પાન કરવા માંડયું. ભગવાન કહેતા હતા :
સંસારમાં સબળ નિર્બળને દુભવે, દબાવે, શેષ, હશે, એ “મસ્ય–ગલાગલ” ન્યાયને અંત, સુખ ઈચ્છતા સર્વ જજોએ આણ ઘટે. હિંસક પરાક્રમ ને હિંસક વાણીથી સંસારનું સુખ કદી વધ્યું નથી. સંસારમાં બધા દિવસો કેઈના સરખા જતા નથી. આજે જે યુવાન છે, તે કાલે વૃદ્ધ છે. આજે જે કુટુંબથી ઘેરાયેલું છે, કાલે તે એકાકી છે. આજે જે નરગી છે, કાલે તે રોગી છે. આજે જે દરિદ્ર છે, કાલે તે સંપત્તિવાન છે. સમષ્ટિ કે વ્યક્તિ બંને માટે આ કહું છું. કોઈના સઘળા દિવસ કદી એક સરખા જતા નથી. સંસારનું ચક્ર વેગથી ઘૂમી રહ્યું છે. આજે જે ઉપર છે, પળ પછી તે નીચે છે. ઊંચા નીચાની સાથે સ્નેહ ને સમાનતાથી વર્તવું ઘટે! આવતી કાલ માટે પણ આજે ઉદાર બને ! પ્રેમી બને ! પ્રેમ તમારા જીવનને રાજા બનવું જોઈએ. જગતની કામનાઓને પાર નથી. એક ભવમાં બધી કામના પૂર્ણ થવી શક્ય નથી, ને જીવિત પલભર માટે પણ વધારી શકાતું નથી! માટે સબળે સંયમી ને નિર્બળે ઉદ્યમી થવું ઘટે!
“આ માટે અહિંસા, અપરિગ્રહને અનેકાન્ત–આ તત્વત્રય
