Jinshasanna Yakshprashno

Author(s): Kalyansagar
Publisher: Mokshkalyanak Samyak Shrutnidhi

Page 6

અર્થાત, હે પ્રભુ! મારું મન લેકનિંદા થાય એવું કોઈ પણ કાર્ય કરવા પ્રેરાય નહિ. ધર્માચાર્ય તથા માતાપિતાદિ વડીલે પ્રત્યે પૂરેપૂરે આદરભાવ અનુભવે અને બીજાનું ભલું કરવા માટે ઉજમાળું બને. વળી, મને સંદુગુરુને ગ સાંપડે; તેઓશ્રીનાં વચનાનુસાર ચાલવાની શક્તિ પ્રાપ્ત થાઓ. જ્યાં સુધી મારે સંસારમાં પરિભ્રમણ કરવાનું નિર્માયું હોય, ત્યાં સુધી આ બધું નિરંતર પ્રાપ્ત થાઓ. આવી ભાવના કેળવાય અને તદનુસાર વ્યવહાર થાય ત્યારે દેવનેય દુર્લભ એવું “મનુષ્યત્વ સિદ્ધ થયું ગણાય. સદ્વ્યવહારના અનુભવનો સાર છે : પ્રવૃત્તિના મૂળમાં છે વૃત્તિ. વૃત્તિ વિચારાનુસાર ઘડાય છે એટલે પાયારૂપ વિચાર શુદ્ધ હોય તે પરિણુમરૂપ વાણી, વ્યવહાર અને આચાર શુદ્ધ જ હશે. વિચાર-ઘડતર અને એની શુચિતા માટે જિનવાણીનું શ્રવણ, સદૂગ્રંથનું વાચન-મનન તથા પુરુષને સમાગમ અનિવાર્ય છે. “મનુષ્યપણું પામવાની આ ગુરુચાવી છે અને ધર્મનું આ હાઈ છે. ધર્મપુરુષ-આચાર્યો વિશ્વબાગનાં સુન્દરતમ પુછે છે; મદેતુજાણપુ - કશા જ હેતુ વિના અનાયાસ કરુણસ્ત્રોત વહાવનાર દયાના સાગર જેવા છે. જે ક્ષણે જગત તેઓની સદંતર છાયા ગુમાવે છે, તે જ ક્ષણે જગત એક ભયંકર નરકાગાર જેવું બની જશે અને જલદીથી વિનાશને પંથે પળશે. પણ સદ્દભાગ્યે એવું બનતું નથી સપુરુષની છાયા જગત માથે સદા હોય જ છે. ધર્મપુરુષોને આશ્રય, [ 5 ]