________________ 228 ] અને પૂજ્ય અહોભાવ ધરાવનાર ખેડૂત રાણાજીને લેટ આપી ગયે. મહારાણીજીએ રોટલી બનાવી બાળ રાજકુમારિકાને ખાવા આપે. એટલામાં એક જંગલી બિલાડો દોડતે આવીને ઝપટ મારી રોટલો ઉપાડીને ભાગી ગયે. બાળ રાજકુમારિકાજી અસહ્ય આકંદપૂર્વકનું કપાત કરવા લાગ્યાં. એ કલ્પાને અરવલ્લી જેવા પહાડને અને મહારાણાજીના અડોલ હૈયાને ડોલાવી નાખ્યાં. રાણજીના હૈયામાં એ એક મેળે ભાવ આવ્યો કે મારા ઉપર આના કરતાંય કઠોર સતમે ગુજરે તે હું જાતે સહી શકે, પણ હું રાજકુળને વડેરે હોવા છતાં મારા નિમિત્તે રાજકુળને સહન કરવો પડતો અસહ્ય ત્રાસ અને બાળ રાજકુમારિકા આદિ બાળકોના અસહ્ય વલેપાતને હું કઈ રીતે સહન કરી શકે તેમ નથી. એના કરતાં તે અકબર બાદ શાહની શરણાગતિ સ્વીકારી લઉં. એમ વિચારીને બાદ શાહની શરણાગતિ સ્વીકારવાના ભાવવાળે પત્ર લખીને એક માણસ દ્વારા અકબરશાહને મોકલાવે છે. મેવાડી પાઘડીવાળા માણસને જોઈને અકબર બાદ શાહની સેવામાં રહેલ શ્રી પૃથ્વીરાજ કવિ રાજદરબારમાંથી બહાર આવીને મહારાણાજીએ એકલાવેલ પત્ર લઈને વાંચે છે. પત્ર વાંચતાં જ શ્રી પૃથ્વીરાજ કવિ તીવ્ર આઘાત અનુ
