________________
પ્રભુ તો ૪૦ દિવસના ઉપવાસને અંતે શેરડીના રસ દ્વારા પારણું કરીને અન્યત્ર પધારી ગયા, પણ શ્રેયાંસકુમારના મહેલમાં મોટો માનવમેળો જામ્યો. સૌએ આજના પ્રસંગથી અનુભવેલા આશ્ચર્યમૂલક પ્રશ્નો રજૂ કર્યા. એનું સમાધાન કરતાં શ્રેયાંસકુમારે કહ્યું કે,
આપણા આ દાદા તો કંચન-કામિનીના ત્યાગી થયા છે, એમને આવી ચીજો કઈ રીતે ખપે? આપણા માટે જે ચીજ લાખેણી ગણાય, પ્રભુ માટે એની કિંમત તો કોડી જેવી પણ ન ગણાય ! એથી આજ સુધી ગામેગામ વિચરતા પ્રભુ કશુંય ગ્રહણ કરતા નહોતા. આજે એમને શુદ્ધભિક્ષાની પ્રાપ્તિ થઈ, એથી ૪૦૦ ઉપવાસના અંતે પ્રભુએ શેરડીનો રસ ગ્રહણ ર્યો. જે જીવરહિત અને પોતાના માટે કરેલી, કરાવેલી કે અનુમોદાયેલી ન હોય, એવી જ ચીજ પ્રભુ ગ્રહણ કરી શકે. શેરડીનો રસ આવો હતો, માટે પ્રભુએ આજે ગ્રહણ કર્યો અને એની ખુશાલીરૂપે દેવોએ ધન-વસ્ત્રની વૃષ્ટિ કરી"
પ્રજામાંથી પ્રખે થયો કે, જે અમે ન જાણી શક્યા, તે દાનવિધિ આપને કોણે જણાવી? જવાબમાં શ્રેયાંસકુમારે કહ્યું કે, આજ સુધી તો હું પણ દાનની આ રીતે જાણતો નહોતો, પણ આજે પ્રભુનું દર્શન થયું અને મારી સ્મૃતિનાં કમાડ ખૂલી જતાં મને પૂર્વભવોનું જ્ઞાન થયું, એમાં મુનિ તરીકેના ભવમાં મેં જીવી જાણેલી ચારિત્રચર્યા તાજી થઈ, એથી મને ખ્યાલ આવ્યો કે, મુનિને કેવું દાન ખપી શકે ? આ પ્રભુ સાથે મારે નવ-નવ ભવના સંબંધ-સગપણ છે. એય જાણવા જેવા છે.
આ ભવથી પૂર્વેના નવમા ભાવમાં પ્રભુજી ઈશાન દેવલોકમાં લલિતાંગ નામના દેવ હતા, ત્યારે સ્વયંપ્રભા નામની દેવી તરીકે હું હતો. આ ભવથી મારો પ્રભુ સાથે સંબંધ થયો. પછીના ભાવમાં પૂર્વમહાવિદેહ ક્ષેત્રમાં પુક્લાવતી વિજયમાં એ લલિતાગદેવ વજાબંધ નામના રાજા થયા, ત્યાં શ્રીમતી નામની રાણી તરીકે મેં એમની સાથે પ્રીતનાં બંધન દૃઢ કર્યો, ત્યારબાદ બે ભવમાં અને બંને કમર ઉત્તરક ક્ષેત્રમાં યુગલિક તથા મહાવિદેહ દેત્રના દ્વિતિ-પ્રતિષ્ઠિત નગરમાં જવાનંદ નામના વૈદ થયા, ત્યારે હું એમનો કેશવ નામે પુત્ર થયો. આ પછી બારમા દેવલોકમાં અમે બંને સામાનિક દેવ થયા.
