________________
-
૧૩
૫. પાલતાશ્રીજીની જીવન ઝરમર
શું “ શ્રી શાન્તિનાથાય નમઃ”ની નિયમિતપણે રોજ ગણાતી ૩૦૦ માળાનો જ એ પ્રભાવ કેમ ના હોઈ શકે એમ પરિચિતોને મનમાં વિચાર આવી જાય. પોતાના નિકટના સ્વજનો પ્રત્યે કે પરિચિતો પ્રત્યે એમણે કદી મોહ/મમતા કે માયા તો રાખ્યાં જ નથી. કોઈ આવે તો સંસારની કે કોઈની ટીકાટિપ્પણની વાત નહિં. પોતાની પાસે કોઈ આવ્યો તો કંઈક ધર્મ પામીને જ જવો જોઈએ. એવું એમને મનમાં રહે, આવનારને પ્રભુપૂજા/સામાયિક/પ્રતિક્રમણ, રાત્રિ- ભોજન તથા અભક્ષ્ય ભક્ષણ ત્યાગની વાત સમજાવે અને તેનો નિયમ આપે. એમની કહેવાની રીત એવી કે સામી વ્યકિત તેનો ઈન્કાર કરી શકે નહીં.
એમના શિષ્યા સાધ્વી શ્રી મોક્ષલતાશ્રીજી (મુનિ શ્રી રાજહંસવિજયજીના સંસારી માતુશ્રી) ચારેક વર્ષ દીક્ષા પર્યાય પાળી સુંદર આરાધના કરી વિ.સં. ૨૦૪૬માં ભાવનગરમાં સમાધિપૂર્વક કાળ- ધર્મ પામ્યા.
એમના હૈયામાં રહેલા વૈરાગ્યભાવનો સચોટ પરિચય તો તેમના સંસારી પુત્ર ભાઈ ધનસુખલાલ સં. ૨૦૫૧ના ભાદરવા સુદ ૧ના એકાએક સ્વર્ગવાસી થયાના સમાચાર જાણવા મળતાં મનમાં કે મુખ ઉપર શોક સંતાપનો ભાવ વ્યકત ન થવાં દેતાં તે વખતે સંસારની. અસારતા અને જીવનની ક્ષણ ભંગુરતાનો વિચાર કરી જે સ્વસ્થતા રાખી હતી તેનાથી સૌને થયો. એમના હૈયામાં રહેલી દઢ ધર્મભાવનાના કારણેજ એક જ ઘરમાંથી પોતાની સાથે પાંચ પાંચ આત્માઓ સંયમ સ્વીકારનારા બન્યા. તેમાં મુનિરાજ શ્રી હીરવિજયજી મ. ૨૩ વર્ષનો દીક્ષા પર્યાયપાળી ખૂબજ સુંદર આરાધના કરી વિ.સં. ૨૦૪૧ કારતક સુદ ૧પના દિવસે અમદાવાદ દેવકીનંદનમાં સમાધિપૂર્વક સ્વર્ગે સંચર્યા. આચાર્ય શ્રી વિજય
