________________
બચાવન
કેટલાય લેાકેાને અપવિત્ર માની પાતાથી નીચ અને ઘૃણાને યોગ્ય સમજતા એટલું જ નહિ પણ તે લેાકેાની છાયાના સ્પર્શીને પણ પાપ માનતા તથા ગ્રન્થાના અ`હીન પઠનમાં જ પણ્ડિત્ય માની બીજા ઉપર પેાતાની ગુરુસત્તા ચલાવતા હતા.
તે વખતે, શાસ્ત્રો અને તેની વ્યાખ્યા વિદ્વગમ્ય ભાષામાં થતી હતી જેથી જન સાધારણ લેાકેા તે વખતે એ શાસ્ત્રોના યથેષ્ટ લાભ લઇ શક્તા ન હતાં.
તે વખતે, સ્ત્રી, શુદ્રો અને તેમાં ખાસ કરીને અતિશુદ્ધોને કાઈ પણ વાતમાં આગળ વધવાની સારી તક મળતી નહિ તેમજ તેમની આધ્યાત્મિક મહત્ત્વાકાંક્ષાઓને જાગૃત થવાનું કે જાગૃત થયા ખાદ તેમને પુષ્ટ કરવાનું કાર્ય ખાસ અવલંબન ન હતું.
તે વખતે પહેલાંથી પ્રચલિત નિન્ય ( જૈન ) ગુરુઓની પરમ્પરામાં પણ ખૂબ શિથિલતા આવી ગઈ હતી. (૩) રાજનૈતિક પરિસ્થિતિ
તે વખતે, રાજનૈતિક સ્થિતિમાં પણ કાઈ ખાસ પ્રકારની એકતા ન હતી. ગણુસત્તાક અથવા રાજસત્તાક રાજ્યે અસ્તવ્યસ્ત અવસ્થામાં હતાં. આ રાજ્યેા કલહમાં જેટāા અનુરાગ ધરાવતાં હતાં તેટલા અનુરાગ પરસ્પર મિલનમાં નહિ. પ્રત્યેક રાજ્યે એક મીજાને કચડી નાંખી પેાતાના રાજ્યના વિસ્તાર કરવાના પ્રયત્ના કરતાં હતાં.
ધર્માંની, સમાજની અને રાષ્ટ્રની આવી પરિસ્થિતિ દેખીને તે વખતના કેટલાક વિચારશીલ અને દયાળુ વ્યક્તિઓ
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
