________________
સહેજ પગ દાબતો અટકે કે શેઠ તરત લાત મારે. ઘૂંકદાની આઘીપાછી થાય તો માથે જોરથી ટાપલી મારે. ડમરો ખડકીએ ઊભો રહ્યો. જેવું શેઠનું દાતણપાણીનું કામ પૂરું થયું કે તરત દોડીને પેલા નોકરને વળગી પડ્યો.
ડમરો કહે, “કેમ ભાઈ, મને ઓળખે છે ને ? હું તારા કાકાનો દીકરો-નારણ !”
પેલો વિચારમાં પડ્યો. અરે ! મારે કાકા જ નથી, ત્યાં વળી એમનો દીકરો ક્યાંથી ફૂટી નીકળ્યો ?
નાથા શેઠ અંદર ગયા. ડમરાએ પેલા નોકરને બોલાવી કહ્યું :
‘ભાઈ, હું ડમરો ! ઓળખ્યો ને મને ? આ શેઠને સીધો કરવો છે. માટે આજથી તારી જગ્યાએ હું નોકરીએ રહીશ. તું એટલા દિવસ આરામ કર. આ શેઠે તારા ટેભા નરમ કર્યા છે, હવે હું એના કરું.'
પેલો નોકર ડમરાને શેઠ પાસે લઈ ગયો. એ ડમરાએ સમજાવ્યા પ્રમાણે કહેવા લાગ્યો.
એણે કહ્યું, “શેઠ, આ મારા કાકાનો દીકરો છે. મારા ગામથી આવે છે. એ ખબર લાવ્યો છે કે મારા પિતા માંદા છે. માટે મને થોડા દિવસની રજા આપો. મારે બદલે ત્યાં સુધી આ નારણ કામ કરશે.”
‘કેમ અલ્યા, બધું કામ આવડે છે ને ?” શેઠે નારણ સામે જોઈને પૂછ્યું.
હા શેઠ ! બધું જ કામ આવડે છે.” અને આમ નારણ બનેલો ડમરો નાથા શેઠની નોકરીમાં રહ્યો.
શેઠે એક ઘોડો આપ્યો. ચાર માઈલ દૂર ખેતરમાં લઈ જઈ એને પાણી પિવડાવવાનું અને ચણા ખવડાવવાનું કહ્યું.
નારણ તો ઊપડ્યો. ગામની સીમમાં જઈ ઊભો રહ્યો. ઘોડાની પૂંછડી કાપીને એને તગડી મૂક્યો.
ઉંદરે તાણ્યો ઘોડો D 9
