________________
चौमासी
व्या
ख्यान ॥
॥ ५२ ॥
मा
कर्या, ते देखीने तेनी स्त्री ब्राह्मणीये तेने तर्जना करी के, रे रे पापिष्ट ! तुं शुं करे छे ! हे क्रूर ! आवा कर्म करनारा ! तने लाज नथी आवती ! आवी रीते तर्जना करवाथी क्रोधित थह द्रढप्रहारीये तरवारथी तेनुं पेट चीरी नाख्युं. एटले तेना पेटमा रहेलो बालक वे टुकडा थइ तरफडतो भूमि उपर पडथो. ते चारेने तत्काल हणेला जाणीने, तथा तेना बालकोने हातात ! तात ! हा मात ! मात ! ए प्रकारे बोलता देखी द्रढप्रहारी चिंता करवा लाग्यो के, अहो ! अहो ! आवा प्रचंड पापकर्म करनारा मने धिक्कार छे ! फिटकार छे ! आवा जुल्मी पाप करनारा मने नरकने विषे पण स्थान मलनारुं नथी. अरेरे! आ विचारा बालकोनुं रक्षण कोण करशे ! हुं शुं अग्निमां प्रवेश करूं ! अगर शुं पर्वतना शीखरपरथी जंपापात ठी करूं ! अगर शुं हडहडता विषनुं भक्षण करूं ! हुं शुं करूं, के आवा अघोर पापकर्मथी म्हारी शुद्धि थाय ! अरेरे हुं सदाचारने त्याग करी दुष्कर्म करी नरकगतिनो गामी थयो छु, आवी रीते अति वैराग्यने धारण करी ते ग्रामनी व्हार नीकल्यो, ते गामनी व्हार मुनियोने देखी नमीने तेओने कहेवा लाग्यो के, हे भगवन् ! आवा अघोर पापकर्मथी म्हारी केवा प्रकारे भा मुक्ति थशे ! एटले मुनिमहाराजाये कह्युं के संयमने विषे यत्न कर.
या
नुं
सी
व्या
ख्या
55 5 5 5
यतः
एगदिवसंपि जीवो, पव्वज्जसुवागओ अणूणमणो । जइ वि न पावइ मुक्खं, अवस्सवेमाणिओ होइ ॥ १ ॥
ते
तेर
5 काठीयानुं
र
स्वरूप ॥
भावार्थ:- आ जीव जो एक ज दिवसनुं फक्त संयम शुद्ध मनथी पाले छे, ते जो मोक्षे न जाय तो पण अवश्य वैमानिक गतिने विषे तो जरुर जाय छे. कारण के गमे तेवा पापकर्मना नाशने माटे अने सद्गति मेलववाने माटे संयम ज
का
प
॥ ५२ ॥
