________________
चौमासी
व्याख्यान ||
卐y
काठीयार्नु
4546435S4
यतः कषायविषयाहार त्यागो यत्र विधीयते। उपवासः स विज्ञेयः, शेषं लंघनकं विदुः॥१॥ भावार्थ:-जेने विषे कषाय, विषय अने आहार आ त्रणे त्याग करवामां आवे छे, ते ज उपवास कहेवाय छे. आ| र शिवाय जे उपवास करवामां आवे छे, ते उपवास कहेवातो नथी, पण ढोर लांघण कहेवाय छे.
घणाखरा जीवो समजे छ के आहार त्याग को एटले उपवास कहेवाय छे, पण तेने समजण पडती नथी के, क्रोध, मान, माया तो छोड्या नहि. तेमां पण क्रोधने तो विशेषे करीने छोडता ज नथी. तपस्या करी क्रोध करवाथी तपस्यानुं फल उडी जाय छे ने ढोर लांघण थाय छे, माटे ज सुज्ञ स्त्री-पुरुषोये उपवासादिक तप करी क्रोध, मान. माया, लोभादिक कषायने सेवन करवा नहि. वली घणा स्त्री-पुरुषो विषयना कीडा बनी उपवासादिक तप करीने पण मैथुनादिकनुं सेवन करे छे. आ जीवो बहु ज अज्ञानि कहेवाय छे. ए तप कर्म करी ब्रह्मचर्य- खंडन करनारा लांघण करनारा बनी उलटा चीकणा पापकर्म बांधे छ, माटे ज सुशील स्त्री-पुरुषोये तपस्या होय ते दिवसे अवश्य ब्रह्मचर्य पालवू.
एवो ज तप करनार महात्मा जीवोये, तपना साथे उत्तम भावना पण राखवी. उत्तम भावना भावनार तपस्वी दृढप्रहारीना पेठे कर्मने क्षीण करे छे.
दृष्टान्तो यथा. श्री वसंतपुर नामना नगरने विषे एक ब्राह्मण रहेतो हतो, तेणे हडहडता सप्त व्यसनना सेवन करनार बनी, विषय
卐S卐卐357卐.
॥५१॥
