________________
(१४३ ) स पण पौषध अवश्य ले. ने शास्त्रमा तो ज्या ज्या अधिकार होय त्या त्यां पर्वना ज दिवसनो होय. कारण जे गृहस्थ संसारमा रोकाइ गयो छे ने न रोकायो होय तो संयम लेत, पण रोकाणथी संयम लेतो नथी. त्यारे पर्वने दिवसे अवश्य पौषध करे. वास्ते तिथिनो दर्शाव कस्यो छे. आवो आशय तत्त्वार्थमां पाने २४३ मे छे. ते आ प्रमाणे:-सपौषधोपवासको त्रयपक्षयोरष्टम्यादि तिथि मभिगृह्य निश्चित्य बुध्यान्यतमांचेति प्रतिपदादि तिथि मनेनवान्वासु तिथिषु अनियमं दर्शयति “ नावश्यतयान्यासुकर्त्तव्यः" आ मुजब तत्वार्थनी टीकामां छे. एमां कहेवू छे जे अष्टमी प्रमुखने दिवसे अवश्य करवो ते सारु अष्टमी दर्शावी छे. बीजी प्रतिपदादि तिथिने दिवसे अवश्य कर्त्तव्य नथी, तो कंइ निषेध करयो कहेवाय नहि. ते छतां जे निषेध करे तेनो इलाज नथी. बुद्धि विचित्र प्रकारनी छे.आत्मार्थीने तो जे अवसर मल्यो ते वखत धर्मप्रवृत्ति करवी ते ज श्रेय छे. वली पडिक्कमणामां पण तप चितवननो काउस्सग्ग आवे छे. तेमा छ मासी तपथी उतरतुं तपनुं चितवन थाय छे. ते पण तिथि विनाना दिवसे चिं. तवन करवू नहि जोइए. कारण जे उपवास आहार पौषध छे ने पर्वतिथि विनाना दिवसे करवो नथी, त्यारे चितवन शुं करवा करवु ? पण ज्ञानीनो मार्ग तो सदाकाल धर्मकरणीनो छे. ज्ञानीए शास्त्रमा तप चितवन करवा कयुं छे. तप चिंतवन करवानो अधिकार योगशास्त्रमा तथा प्रवचनसारोद्धारनी छापेली चोपडीमां पाने ३७ मे छे. ए विना घणा शास्त्रमा छे माटे अवसर मले ते वखते पौषध करवो ए ज उचित छे. वली ए ज प्रवचनसारोध्धारमा पाने ४० मे अनागत तप पच्चख्खाणनं स्वरूप का छे, तेमां कहेवु छे जे आवता पर्युषणादिक पर्वने दिवसे कांइ कारणशर तप थाय तेम नथी तो तेथी पछी तप करी ले. अथवा अतित तप पहेलो एवा कारणशर करी ले. आ अधिकारथी समजाय छे के पर्वनी अगाउ पण करे ने पछी पण करे; ने तप छे ते आहारपौषध छे माटे पर्वना दि. वस शिवाय पण पौषध करवाने हरकत नथी पण लाभ छे. वली एप
Scanned by CamScanner
