________________
ઉપદેશમાળા સૂક્ત - રત્ન - મંજૂષા
જીવ જુદો છે - શરીર જુદું છે એમ માનીને શરીર પરની મમતાને તજી દેનારા સુવિહિત સાધુઓ ધર્મ માટે શરીર પણ તજી દે છે. ४४५ अवि इच्छंति अ मरणं,
न य परपीडं करंति मणसा वि । जे सुविइयसुगइपहा, सोयरियसुओ जहा सुलसो ॥९॥
સગતિના માર્ગને જાણનારા, કસાઈના પુત્ર સુલસની જેમ, મોત સ્વીકારી લે પણ મનથી પણ બીજાને પીડા કરવાનું ન ઇચ્છે. ४१ साहू कंतारमहाभएसु, अवि जणवए वि मुइअंमि ।
अवि ते सरीरपीडं, सहति न लयंति य विरुद्धं ॥१०॥
સાધુ ભયાનક જંગલમાં હોય કે સુખી નગરજનો વચ્ચે હોય; શરીરની પીડા સહન કરી લે, પણ આજ્ઞાવિરુદ્ધ કશું લે નહીં. ३९ पुफियफलिए तह पिउघरंमि, तण्हा छुहा समणुबद्धा।
ढंढेण तहा विसढा, विसढा जह सफलया जाया ॥११॥
પિતાનું ઘર ફળ-ફૂલથી ભરપૂર હોવા છતાં ઉદયમાં આવેલ ભૂખ-તરસને ઢંઢણકુમારે તે રીતે સહન કરી કે તે સહન કરવાનું સફળ થયું..
