________________
ઉપદેશમાળા સૂક્ત - રત્ન - મંજૂષા
९१
ઘાણીમાં પીલાવા છતાં ખંધકસૂરિના શિષ્યો ગુસ્સે ન થયા. જે પરમાર્થના જાણકાર જ્ઞાની છે, તે ક્ષમા જ રાખે છે.
सीसावेढेण सिरंमि, वेढिए निग्गयाणि अच्छीणि । मेयज्जस्स भगवओ, न य सो मणसा वि परिकविओ ॥५॥
વાધરથી મસ્તક વાંટાવાથી મેતાર્ય મુનિની આંખો નીકળી ગઈ, પણ તેઓએ મનથી પણ ગુસ્સો ન કર્યો. १७४ देहो पिवीलियाहिं, चिलाइपुत्तस्स चालणी व्व कओ।
तणुओ वि मणपओसो, न चालिओ तेण ताणुवरि ॥६॥
ચિલાતીપુત્રનું શરીર કીડીઓએ ચાલણી કરી નાંખ્યું, પણ તેમણે કીડીઓ પર મનથી પણ લેશ પણ દ્વેષ ન કર્યો. १३६ अक्कोसणतज्जणताडणाओ,
अवमाणहीलणाओ य । मुणिणो मुणियपरभवा, दढपहारि व्व विसहति ॥७॥
પરલોકને જાણનારા મુનિઓ આક્રોશ, તર્જના, માર, અપમાન, નિંદાને દઢપ્રહારીની જેમ સહન કરે છે.
उच्छूढसरीरघरा, अन्नो जीवो सरीरमन्नं ति । धम्मस्स कारणे सुविहिया, सरीरं पि छड्डेति ॥८॥
