________________
ઉપદેશમાળા સૂક્ત - રત્ન- મંજૂષા ३४६ मा कुणउ जइ तिगिच्छं,
अहियासेऊण जइ तरइ सम्मं । अहियासितस्स पुणो, जइ से जोगा न हायंति ॥१२॥
જો રોગ સમાધિપૂર્વક સહન થતો હોય અને તેમાં સંયમયોગો સીદાતા ન હોય તો સાધુ રોગની ચિકિત્સા ન કરે. १३८ दुज्जणमुहकोदंडा, वयणसरा पुव्वकम्मनिम्माया ।
साहूण ते न लग्गा, खंतिफलयं वहताणं ॥१३॥
પૂર્વ કર્મના ઉદયથી દુર્જનોના મુખરૂપી ધનુષ્યમાંથી નીકળેલા કઠોર વચનરૂપી બાણો ક્ષમારૂપી બન્નરને ધારણ કરનારા સાધુઓને લાગતાં જ નથી. १३९ पत्थरेणाहओ कीवो, पत्थरं डक्कुमिच्छइ ।
मिगारिओ सरं पप्प, सरुप्पत्तिं विमग्गइ ॥१४॥
પથ્થર લાગવાથી કૂતરો પથ્થરને બટકું ભરે, બાણ લાગે तो सिंड मा यांथी माव्यु ? ते मे... १४० तह पुव्वि किं न कयं ?,
न बाहए जेण मे समत्थो वि । इम्हि किं कस्स व कुप्पिमु ? त्ति धीरा अणुप्पिच्छा ॥१५॥
