________________ આવે.વ્રત લીધા તો પાળવાના તો છે જ. ૪થા ગુણઠાણે રુચિના પરિણામપૂર્વક સ્વીકાર્યા છે તો તે વિનોને જવાનો માર્ગ શક્તિને છૂપાવ્યા વિના કાઢશે જ. પરિણામ આવે એટલે અંતરાયને દૂર કરવાનું કાર્ય કરે તોજ પરિણામ કહેવાય. નહિતર ખાલી વાતો જ કહેવાય. * રુચિનો પરિણામ કેવો હોય ? પરમાત્માએ 'સવિ જીવ કરું શાસનરસી' ની ભાવના ભાવી તો ચારિત્ર લીધા પછી તે પ્રમાણે જ પાલન કર્યું કે કોઈપણ જીવને પીડા ન થાય. પણ પરિણામ ન હોય તો તે કંઈ પણ કરીને છટકવાનો જ પ્રયત્ન કરશે. સધવામિ-પત્તિઆમિ આવે એટલે પછી રુચિનો પરિણામ આવે. એટલે આત્મભાવને મેળવવાનો-પરિણમાવવાનો થનગનાટ ઊભો થાય.જેમ કે ગૌતમસ્વામીને રુચિ હતી તો કેવળજ્ઞાનની અપૂર્વ ઝંખના હતી. એક પછી એક પરિણામ આગળ વધતા જ જાય. ફાસેમિ આવે તો પાલેમિ આવે અને પાલેમિ આવે તો અશુપાલેમિ આવે જ. આપણે ત્યાં બધી વાત સ્ટેપ બાય સ્ટેપ મૂકવામાં આવી છે. એટલે જીવ દ્રવ્ય પ્રત્યે જ્યાં ભેદવૃત્તિ થઈ છે ત્યાં અભેદભાવ કરવાનો છે. અને જડ સાથે અભેદવૃત્તિ છે ત્યાં ભેદ કરવાનો છે. જીવ પોતાની માનેલી શક્તિઓ જેમ જેમ પ્રગટ કરશે તેમ તેમ તેને સ્વતંત્ર થવાનું કરાવશે. શિષ્યને ગુરુથી જુદા થવાનું મન ન થવું જોઈએ. પણ જમાલિને 11 અંગ ભણ્યા પછી પ્રભુથી જુદા થવાનું મન થયું. જેમ જેમ સમક્તિ નિર્મળ થાય તેમ તેમ તેના ગુણોની રક્ષા, શુદ્ધિ અને વૃદ્ધિ કરાવશે જ! ગુણોની પૂર્ણતાની રુચિ થશે. જ્ઞાન જેમ જેમ મિથ્યાત્વ અને અહંથી રહિત થશે તેમ તેમ શિષ્ય વધુ વિનમ્ર બનતો જશે અને ગુરુને સમર્પિત થતો જશે. છઠ્ઠા ગુણઠાણે વધારે સાવધ રહેવાનું છે, શ્રેણિમાં વાંધો નથી આવતો. સમકિતની હાજરીમાં જીવને ખ્યાલ આવે છે કે હું અહને સ્પર્શી રહ્યો છું. અહે જ્ઞાનસાર-૨ // 136
