________________
પરંતુ આવી સિદ્ધિઓ મેળવનારા કોઇક વિરલા જ હોય છે. આ શબ્દો સાંભળીને આનંદધનજીને થયું કે એ શિષ્યને સાધનાનો કંઇક પરિચય બતાવવો જોઇએ. તેમણે ઊઠીને પાસેના પથ્થરોની એક નાના શિલા પર લઘુશંકા કરી તેથી તે પથ્થરની શિલા સોનાની થઇ ગઇ, એ જોઇ પેલો શિષ્ય આશ્ચર્યચક્તિ થઇ ગયો અને બોલ્યો, અહો જેની લધુશંકામાં(મુત્ર) સુવર્ણસિદ્ધિ છે તેને રસસિદ્ધિનું શું કામ ? પોતાની લઘુશંકા વડે જો સુવર્ણ બનાવી શકાતું હોય તો તેમની યોગશક્તિ કેટલી વિશિષ્ટ હશે !
જે સંતોની વડીનીત – લધુનીત (વિટા અને મુત્ર) કે અશુચિ જે શરીરમાંથી બહાર પડે છે તેમાં એટલી સિદ્ધિ હોય તો તે સંતોમાં કેટલી તાકાત હશે.
સૌરાષ્ટ્રના જૈન સંત પૂ.માણેકચંદજી મ.સા. (તપસ્વીમુનિ) ના જીવનનો એક પ્રસંગ છે. એક વાઈના દર્દીને, વાઇ આવતા પૂજ્ય મહારાજસાહેબની અશુચિનો સ્પર્શ થતાં વાઈનું દર્દ ગાયબ થઈ ગયું હતું.
આ સંતોના અણુ અને પરમાણુમાં શીતળતા અને વિશુદ્ધિ હોય. એમણે પોતાની સાધના દ્વારા કાયાકલ્પ કરી, શરીરની સાથે આત્માની આંતરિક વિશુદ્ધિ કરી છે તેનું પરિણામ તેની અશુચિમાં પણ હોય એમની અશુચિ પણ આપણી પાવન સંપદા બની માંગલ્યનો સાક્ષાત્કાર કરાવે તેથી જ તો તીર્થંકરોના શ્વાસ કે શરીરમાંથી સુગંધ આવે છે. ભગવાનના સમોસરણમાં ભગવાનની વાણી શત્રુઓ મિત્ર બનીને સાંભળે. સિંહ અને બકરી સાથે આવે, તીર્થંકરના ભાવોની પ્રબળતા મૈત્રીભાવ અને વાત્સલ્ય પ્રગટાવે છે.
સાધુને સાધનામાં સ્વકલ્યાણ સાથે લોકકલ્યાણની ભાવના હોય છે. જ્યારે લબ્ધિ પ્રગટે ત્યારે તેનો ભાવ સ્વ પર માંગલ્ય-કલ્યાણની ભાવનાથી કાર્ય કરે છે.
જૈનદર્શન ચમત્કારમાં માનતું નથી. સાધુઓની સમાચારી પ્રમાણે સંતોને કે સતીઓને લબ્ધિપ્રયોગના પ્રદર્શનનો નિષેધ છે. સ્વસુખ કે લોકપ્રિયતા માટે સંતો કદી આવા પ્રયોગો કરતા નથી.
૮૫
