________________
ભક્તિનો હદય સાથે સંબંધ છે
મુક્તિમાર્ગની તમામ પ્રગદંડીઓ આગળ જતા એક જગાએ મળી જાય છે અને એક રાજમાર્ગ બની જાય છે. શ્રીમદ્જીએ કહ્યું છે કે, સત્પરૂષના ચરણ સમીપ રહીને થાય તો ભક્તિ એ એવો મૂર્વોપરી માર્ગ છે કે ક્ષણવારમાં મોક્ષ કરી દે.
જ્ઞાનની, પ્રભુની, તીર્થકરની, સદગુરૂની સર્વની ભક્તિ, કલ્યાણ કરવામાં ઉપયોગી છે. મોક્ષ મેળવવા માટે ભક્તિ એ ધુરંધર માર્ગ છે.
ભક્તિથી આત્મશક્તિ પ્રકાશ પામે છે. મનની સ્થિરતા આવે, આત્મા વિકારથી વિરકત થાય છે. શાંતિ મળે છે અને કર્મની નિર્જરા થાય છે. અહંકાર, માયા લોભ આદિ દુર્ગુણો ભક્તિથી નાશ પામે છે. કારણ કે ભક્તિમાં સમર્પણ ભાવ છે.
પરમાત્મા અને આત્માનું એકરૂપ થઈ જવું તે પરાભક્તિની છેવટની હદ છે. પરમાત્માની જ તલપ, લય, ઝંખના રહેવી તે પરાભક્તિ છે. રણમાં પ્રવાસ કરતા પ્રવાસીને શીતળ જળની ઝંખના હોય તેવી પ્રભુને પામવાની ઉત્કટ અભીપ્સા. પેલા કવિની જેમ તને મેં ઝંખી છે પ્રખર સહરાની તરસથી... પરમતત્ત્વ સુધી પહોંચવાની આવી અભિલાષા જીવનું ઘણી ત્વરાથી કલ્યાણ કરે છે.
ભગવત ભક્તને શાતા-અશાતા સુખ દુઃખ બન્ને સરખા જ છે. મહાત્મા કબીર, નરસિંહ મહેતા, મીરાંબાઈ, ગોપીઓ આદિની ભક્તિ અનન્ય, અલૌકિક અને સર્વોત્કૃષ્ટ હતી. પ્રભુ સાથેની પ્રીત, નિરૂપાધિક છે, જેમાં હૃદય વિશુદ્ધ, અંતઃકરણ નિર્મળ બની, કષાયની કાલિમા દૂર થાય છે. રાગી સાથે પ્રીતિ કરવાથી રાગની વૃદ્ધિ થાય છે અને રાગની વૃદ્ધિ થવાથી ભવની વૃદ્ધિ થાય છે. જ્યારે વીતરાગની પ્રીતિ પ્રશસ્ત છે. પ્રભુની પ્રીતિથી જ વૈરાગ્ય જવલંત બને છે.
ગણધરગૌતમનો પ્રભુ મહાવીર પ્રત્યેનો ભક્તિભાવ વિશ્વવંદ્ય બન્યો. સ્તવન ચોવીશીમાં કવિ આનંદધનજીનો તીર્થંકર પ્રતિ ભક્તિ સિંધુ લહેરાઈ રહ્યો છે. સાંકળો
અધ્યાત્મ આભા
૭૨
E
