________________
સં.૧૭૨૩માં પૂ.શ્રી ભરૂચ પધાર્યા. શ્રી સુંદરમુનિ નર્મદા નદીના પટમાં યોગ્ય જીંડીલભૂમિનો ઉપયોગ કરી ઉપાશ્રયમાં ઈરિયાવહીના કાઉસ્સગમાં બેસી ગયા. ધ્યાનમાં ચેતનાના પ્રકંપનો વિસ્તાર થયો. ગુરુદેવ સંથારાના ભાવ જાગે છે. મને સંથારો અદરાવો. સુંદરમુનિએ વિનય સહ કહ્યું પૂર્ધમસિંહજીએ ગુરુશિષ્યના સંબંધનો વિચ્છેદકાળ જાણી સંથારો કરાવ્યો સં.૧૭૨૩ મહાસુદ બીજના સંથારો સીક્યો.
રાત્રે, દર્શન આપી કહે ગુરુદેવ ! આપની કૃપાથી હું પહેલા સુધર્માદેવલોકમાં સામાનિક દેવ થયો છું – સુંદરદેવ. કહેશો ત્યારે આવીશ. ધર્મસિંહજીથી પ્રાયે કરી સામાન્ય સુંદરજી નામોચ્ચાર થઈ જતાં પ્રગટ થતાં તેથી ગુરુએ કહ્યું આ રીતે આવવું યોગ્ય નથી. સુંદરદેવ ગુરુની એ સૂચનાનો અમલ કરતા.
સં.૧૭૨૮ના શિયાળો પૂર્ણ થતા સૂરત માટે વિહાર આદર્યો. સૂરતમાં ધર્મપ્રભાવનાની પ્રવૃત્તિ સોળે કળાએ ખીલી.
વિક્રમ સં.૧૭૨૮ના આસો માસની સુદ ચોથ ઓક્ટોબર ૧૬૦૨નો દિવસ હતો.
અંતેવાસી મુનિને પૂ.શ્રીએ ગોચરીથી પરવારી પાસે આવવા સૂચન કર્યું. આ સંકેતથી સૂરત સંગ્રામપુર ઉપાશ્રય આબાલવૃદ્ધોથી ઊભરાવા લાગ્યો પૂજ્યશ્રીએ સર્વ જીવોને ખમાવ્યા. સર્વને ધીમા અવાજે અંતિમ પદો સંભળાવ્યા. પવિત્ર વાયુમંડળમાં ગુંજારવ થયો.
કેવલી પત્નત્તો ધમ્મ શરણે પવામિ.....!
જિનશાસનને મોટી ખોટ પડી. ચારિત્રથી ચમકતો ચાંદ અસ્ત થયો, ધર્મ પ્રભાવક પૂ.ધર્મસિંહજી સ્વામીને ભાવાંજલિ.....!
અધ્યાત્મ આભા
અધ્યાત્મ આભા
– ૨૮ ;
१८
