________________
ઉપાશ્રયને વાચા ફૂટી
ઉપાશ્રયનાં પગથિયાં ઊતરતા અવાજ સંભળાયો, ઊંડે ઊંડેથી અવાજ આવતો હતો.... ‘તંદ્રામાં છો કે નિદ્રામાં, જાગૃત થા, ચાતુર્માસ શરૂ થઈ ગયું. પર્વાધિરાજ પર્યુષણનું સ્વાગત કરવા તૈયાર થા.”
પર્યુષણ એટલે તેને તેડા કરવાનું પુનિત પર્વ. એ પ્રસંગે તેજમાં અવગાહન કરવા તત્પર થા.” ઉપાશ્રયની દીવાલોને જાણે વાચા ફૂટી. “તું પ્રકાશપૂંજનો એક અંશ છો એ હું જાણું છું.... પરંતુ તારા પર કર્મ આવરણોના થર છે. પુન :પ્રકાશમાં પ્રવેશવાની તારા અંતરની આરત છે, તે માટે જરૂર છે એક ચિનગારીની. એ ચિનગારી, પાટ પર બિરાજમાન સંત-સતી પાસેથી જરૂર તને મળશે.
વીતરાગ વાણીના વિમલ વારીનો હેયાની વસુંધરા પર અભિષેક કરવા અહીં સંતો બિરાજમાન છે. અહંકારનો ઓવરકોટ ઉતારીને, સ્વાર્થની છત્રીનો ત્યાગ કરીને, આંખમાં ભક્તિના અંજન આંજીને આત્મ મસ્તીમાં નિમગ્ન થઇ ભીતરથી ભીંજાવા મારું તને નિમંત્રણ છે.”
ઊભો રે બે પળ...! મારા ગૌરવવંત ઇતિહાસની તને વાત કરું, અહીં જે દાનવીરોએ આ ઉપાશ્રયની ઇમારત બંધાવી, તેમાં સંત-સતીઓની અપૂર્વ પ્રેરણા મળેલી, તે સંતોએ આ ઉપાશ્રય, ગચ્છ, મત, સંપ્રદાય કે ભાષા આધારિત પ્રાંતના લોકો માટે બનાવવા નોતું કહ્યું, માત્ર ધર્મની પ્રભાવના માટે પ્રેરણા આપી હતી.'
“જે દાનવીરોએ આ ધર્મસ્થાનક બનાવવા માટે દાન આપેલું તેમણે પોતાના નામની કીર્તિના કે ટ્રસ્ટી બનવાની સત્તાના મોહ માટે નહિ, પરંતુ અહીં સંઘમાં જ્ઞાન, દાન, શિયળ, તપ, ભાવની વૃદ્ધિ થાય માટે ઉલ્લાસભાવપૂર્વક દાન દઇ પોતાની લક્ષ્મીને મહાલક્ષ્મી બનાવી....' ભાઈ તું લક્ષ્મીને ભોગવે
૨૩
