________________
श्लोक : भयवं पि थूलभद्दो, तिक्खं चंकमिओ न उण छिन्नो ।
अग्गिसिहाए वुच्छो, चाउमासे न वि य दड्डो ॥१३६॥ टीका : भगवानपि स्थूलभद्रः तीक्ष्णं [खड्गं] चङ्क्रमितः पुनर्न छिन्नः,
__ अग्निशिखायां चतुर्मासमुषितः परं नैव च दग्धः ॥१३६॥ ગાથાર્થ : તીક્ષ્ણ એવી તલવાર પર ચાલવા છતાં જેમના પગ છેડાયાં
નહિ, અગ્નિની જ્વાળામાં ચાતુર્માસ રહ્યા છતાં પણ જેઓ દાઝયાં નહીં તે ભગવાન શ્રી સ્થૂલભદ્રસ્વામી જય પામે છે. (१३६)
श्लोक : चउरो सीसे सिरिभद्द-बाहुणो चउहिं रयणिजामेहिं ।
रायगिहे सीएणं, कयनियकज्जे नमसामि ॥१३७॥ टीका : श्रीभद्रबाहुस्वामिनः चतुरः शिष्यान् चतुर्भिः रजनीयामैः [राजगृहे
नगरे] शीतेन शीतोपसर्गेण कृतनिजकार्यान् नमस्यामि ॥१३७ ॥ ગાથાર્થ: શ્રી ભદ્રબાહુ સ્વામી ભગવાનના ચાર શિષ્યો કે જેઓ રાત્રિના
ચાર પ્રહરોમાં રાજગૃહનગરમાં શીત ઉપસર્ગ વડે-ઠંડીને સહન કરતાં પોતાના કાર્યને સાધી ગયાં, કાળધર્મ પામ્યા तेभने हुं वहन धुं. (१३७)
श्लोक : जिणकप्पपरीकम्मं, जो कासी जस्स संथवमकासी ।
सिट्ठिघरम्मि सुहत्थी, तं अज्जमहागिरिं वंदे ॥१३८॥ टीका : जिनकल्पपरितुलनां योऽकार्षीत्, श्रेष्ठिगृहे आचार्यसुहस्तिसूरिर्यस्य
संस्तवमकार्षीत्, तं आर्यमहागिरिं वन्दे । जिनकल्पः श्रीवीतरागसमीपे
गृहीतो भवति, अतः पाश्चात्यानां तुलनैव भवति ॥१३८॥ - स्तवप्रकरणम्॥
८७
