________________
( ૧૭ ) હિતે. શુદ્ધ સ્નેહવાળા મિત્રો એક બીજા વગર ન રહે એ કારણને લઈને “ભદ્રકીર્તિ ત્યાં જાય તે ઉભયને સ્નેહ સચવાય. ભદ્રકીનિ ધર્મના નૈરવનાં અનેક કાર્યો રાજા પાસે કરાવે એવા દૂરના દેશમાંવિધી બ્રાહ્મણની મધ્યમાં પણ ન ધર્મને મહિમા વધારે ! કમાઉ દિકરે તે પરદેશ જ સારે એમ આવા વિદ્વાન શિષ્યો તે ગુરૂથી દૂર હોય ત્યારે જ એમના સત્યની, એમની વિદ્વત્તાની કટી થાય.” જેથી ભદ્રકીર્તિને મોકલવા માટે ગુરૂને અનુમતિ આપવા લાગ્યા. ગુરૂએ પણ એ હાલા શિષ્યને કચવાતે હૈયે બીજા ગીતાર્થ સાધુઓની સહિત-કાજરાજના પ્રધાને સાથે મેક.
ગામ પરગામ ભવ્યજનેને પ્રતિબંધ કરતા પરિવાર સહીત ભદ્રકીર્તિ પ્રધાનની સાથે કનોજનગરના સીમાડે આવી પહોચ્યા, પ્રધાનેએ આમરાજાને તરત જ આગળથી વધામણી પહોંચાડી. રાજાએ મિત્રના આગમન નિમિત્તે નગરમાં મેટો ઉત્સવ મંડ.. ઘેર ઘેર તેણે બંધાવ્યાં, રસ્તાઓ સાફસુફ કરાવીને રાજાએ આખું શહેર શણગારવાને પ્રધાનેને હુકમ આપે. પોતે પિતાના ભાયાતે-પ્રધાને અને અમલદારે તેમજ નાગરિક નરનારીઓ સહીત મોટા આડંબરથી વાજતે ગાજતે ગુરૂની સામે આવ્યા. ગુરૂની પાસે આવ્યું, એટલે હાથી ઉપરથી નીચે ઉતરી પડાને પગે ચાલી મિત્રની પાસે આવી એના ચરણમાં નપે. બીજા મુનિઓને વંદન કર્યું, રાણુઓ તેમજ નગરની ઉત્તમ સ્ત્રીઓ મંગલ ગીતે ગાવા લાગી. એવા જ મહોત્સવ પૂર્વક રાજા ગુરૂને
