________________
જસમાના રાસડા ]
८
છાયલ ટકશે, આછા સાળુ તે! ફાટી જશે રે, નાખુ ઘાસચ@ાઠી ગાંઠી ઠે હાર પહેરુ ફૂલ તણી માળા તેા પરણ્યા રીઝશે રે. જસમા, કહે મુજને તું, કેવે છે તારા પિત રે, તારા જૈવી સમજુ નારી જેને ઘેર; એના જેવા સુખિયા જંગમાં ખીજ નથી રે.
પેલે! કેડ સીને કામ કરે મારા પતિ રે, જેના મેાળિડામાં ખડૂકે છે બહુ ફૂલ; એના કાઢાળાના ઘાથી ધરતી ધ્રૂજતી . એ ને કામ કરતાં ન્યાળે એ તારા ભણી રે, એના મનમાં તારા પૂરા નહિ વિશ્વાસ, તારી ખૂજ ન જાણે. જસમા, એ તારા ધણી રે.
રાજા, સાચાને ભે લેશ નથી સંસારમાં રે, મારા વરને મારા સ‘પૂરણુ વિશ્વાસહું તે। અન્ય જનાને ભાઈ ગણી રહું ભારમાં રે. જસમા, રાજાને રાણાને હું તાબે રે, મેાટા મહારથી નવ આપે સામેા બેાલ; તારા આગળ હું નવ અમલ ચલાવા આદરું રે. રાજા, કાયા ને માયા પર બળ નૃપનું વસ્યું રે, પ્રભુએ જીવ ધર્યાં છે જુઢ્ઢા કાયા માં; ભારે ભૂપ તણુ પણ તે પર નવ ચાલે કશું રે. જસમા, દઢતા તારી દેખી વિસ્મય થાય છે રે, આવાં પતીને પણુ આખર હાય વિયેાગ; મિથ્યા આ જગનાં સુખ માટે મન મૂઝાય છે રે,
•
૧૧૩
