________________
૧૪
[ લોકસાહિત્યમાળા મણકો-૬ રાજા, કાઈ ન જાણે કાલે મારું શું થશે રે, એવી અલ્પ જિંદગી માણે સૌ આ લોક; રૂડી રહેણ સુખ પર કે પૂર જ આપશે રે. જસમા, પહેલું કે આ બીજ પરણેત તાહરે રે ? ઓડણ, કે તારે સ્વામી પ્રત્યે પ્રેમ ? મારા મહેલ તણે સુખ દંપડીએ આવી ઠર્યું . રાજા, આ લોક, પરલોકે મારે એ પતિ રે, પ્રીતે પરયા માટે છોડું મારા પ્રાણ એના શત્રુનું હું સુખ કદી જોતી નથી રે. એવું કહીને જસમા ટોપલી લઈ પાછી ફરી રે, રાયે લીધે વળતી પાટણ કરે પંથ; થઈ છે જસમાના પતિવ્રતની ખાતરી રે.
(નં. (૫) અને (૬) સળંગ રાસડો છે. તે સુધારીને વાંચવું.)
