________________
24
शीलोपदेशमाला.
प्रवेश कराव्यो. पढी जोशीए आपेला शुभ मुहूर्तमां इंद्रना समान समृद्धिवाला सुंदरपाणी राजाए रुक्मिणीनो पाणी ग्रहण करावी कनकरथ कुमारने त्यां केटलाक दिवस राख्यो.
वे एक दिवस विश्वास पामेली रुक्मिणीए कनकरथ कुमारने पू , " हे खामिन् ! मुनिनी पुत्री ऋषिदत्ता केवी हत्ती के, जेम ल्याए इंद्रना मनने संतोष पमाड्यं हतुं तेम तेणे तमारा मनने संतोष उपजाव्यो हतो ?” रुक्मिणीनां वचन सांजली जेनी श्रांखोमां यांसु श्रावी गयां दतां एवा कुमारे गद्गद् वाणीथी उत्तर थाप्यो के, " हे प्रिया ! वधारे शुं कहुं, पण त्रण लोकमां जेटली स्त्रीउ बे, ते सर्वने हुं तेना चरणरज समान गणुं बुं. अरे! तेनो वियोग थवाथीज में व्हारो पाणिग्रहण कस्यो बे. कयुं बे के निर्जल एवा मारवाड देशमां पण खारो कूवो हर्ष आपनारो थाय बे.
ऋषिदत्तानी स्तुतिरूप राजकुमारनां वचन सांजली क्रोध पामेली रुक्मिणीए योगिनी सुलसाने मोकलवादिक पोतानुं सर्व पुरुषातनपणुं राजकुमारनी यागल कही बताव्युं. रुक्मिणीए कहेली या सर्व पोतानी वात बीजा पासेनां गुप्त स्थानमा रहेली कषिदत्ता मुनिए सांजली एटले पोताने माथे चडेला कलंकने उतारी सीतानी पेठे ते अत्यंत हर्ष पामी; परंतु तेनां एवां वचनथी क्रोधने लीधे रातां थइ गयां बे नेत्र जेनां एवा राजकुसारे दहिंना पात्रमां मुख नाखनारी कुतरीनी पेठे तेनो ( रुक्मि.
नो ) तिरस्कार करीने कां. “ अरे पापीणी ! क्रूर अने म्हारी प्राणप्रियानो वियोग करावनारी एवी तने धिक्कार बे के, जे तें मने दुष्ट एवा चिंतारूप समुद्रमां फेंकी दीघो. अरे ! पोतानुंज सारुं करवानी इछा - वाली ने दुष्ट बुद्धिवाली तें बन्ने लोकमां नरकना कारणरूप दुष्ट श्राचरण करयुं .
""
श्री प्रकारे तिरस्कार करी रुक्मीणीने काढी मूकी महा दुःखथी व्याप्त एलो कुमार कनकरथ चीता खडकी जेवो तेमां प्रवेश करवा जाय बे वो सुंदरपाणि राजाए हाथ काली तेने अटकाव्यो. रुदन करता एवा बीजा मनुष्यो पण निवारवा लाग्या; परंतु कुमार कोइना वचनथी निवृत्त यतो न हतो एवामां कृषिदत्ता मुनिए श्रावीने तेने कयुं. " हे ज