________________
(૧૨૧) ઉપશમ સમ્યકત્વ જીવ જ્યારે પ્રાપ્ત કરે છે ત્યારે ગ્રીમ રૂતુમાં તૃપ્ત થયેલા જીવને ગશિર્ષ ચંદનના રસવડે છંટકાવ કરવાથી જેવી શીતલતા થાય છે–જે આનંદ થાય છે, તે આનંદ–તેવી શીતલતા ઉપશમ સમ્યકત્વ પ્રાપ્ત કરનારને થાય છે.
સમકિતની પ્રાપ્તિ. રાગ-સારંગ-(હે સુખકારી ! આ સંસાર થકી જે મુજને ઉદ્ધરે.)
સમક્તિ વિના, ભવ ભવમાં આથડતાં અંત ન આવ્યા; એ સત્ય બીના, જિન આગમથી જાણું સમકિત પાવો. ધનસાર ભવે મુનિ દાન દઈ, સમકિત વરી ભવ તેર લહી; પદવી તીર્થંકર પામ્યા સહી ... ... સમકિત વિના, તે નાભિનંદન ફરમાવે, મિથ્યાત્વ ગતિ ચઉ રખાવે; સમકિતવડે શિવપુર જાવે ... ... સમક્તિ વિના જુઓ ! જંગલમાંહે કઠીઆરે, મુનિદાન દીધું ભવ નયસારે; તે વીર નો પંચમ આરે ... ... સમકિત વિના તે સમક્તિ રૂપી લ્યો મેવો, શુદ્ધ દેવ ગુરૂ ધર્મ જ સે; એમ ભાખે દેવાધિદેવે ... .. ... સમકિત વિના સમક્તિ લહી ભવજળ તરજો,જિન ભક્તિ ભલી ભાવે કરજે; શાશ્વત પદવી પ્રેમે વરજે. ... ... સમક્તિ વિના સમ્યકત્વ પ્રાપ્તિ અનંતર આત્મ આનંદ. સમ્યકત્વ પામ્યા પછી જીવને વસ્તુનું યથાસ્થિત સ્વરૂપ સમજાય છે. આત્માને વિષે સાચે બોધ થાય છે. તે આત્મબોધ પ્રાપ્ત થયા પછી જીવને પરમાનંદમાં મગ્ન થવાથી સંસારી સુખને અભિલાષ કદાપિ થતું નથી. તે સુખ અ૫ અને અસ્થિર હોવાથી તેને તે દુઃખરૂપ માને છે. ઈષ્ટ વસ્તુને આપનાર કલ્પવૃક્ષને પામીને શુષ્ક અશનની વાંછા કઈ પણ કરે નહી, તેમ
