________________
૧૦૮
અંતને સાથી ૪
વારંવાર પુલગ્રહણ કરવાથી તે તૃપ્તિ કયાંથી થવાની હતી? માટે હે ચેતન! પૌદ્ગલિક ભાની ઈચ્છા કરવી એ જરા પણ ઉચિત નથી. કલા પુદ્ગલ ભેગા કરવાના અને તેને ભેગવટે કરવાના ઉદ્યમથી જીવને જરાપણ તૃપ્તિ થતી નથી તે ગ્રંથકાર દષ્ટાંત આપી સ્પષ્ટ કરે છેઃ तणकठेहि व अग्गी लवणजलो वा नईसहस्सेहिं । न इमो जीवो सको तिप्पे उ कामभोगेहिं IIબા
તરણાં અને લાકડાંથી જેને અગ્નિ તૃપ્ત થતું નથી, હજારે નદીઓનાં જળ આવવા છતાં લવણ સમુદ્ર તૃપ્ત થતા નથી તેમ આ જીવ કામગદ્વારા જરાપણ તૃપ્તિ પામતે નથી અર્થાત કામગ દુઃખરૂપ માની તેને ત્યાગ કરવાથી જ તૃપ્તિ થાય છે. એટલે કામગથી તૃપ્ત બનવા સારૂ જીવે કામગથી નિવૃત્તિ લેવી જોઈએ. ૫. આહારમાં આસક્ત પ્રાણ કેવાં દુઃખ અનુભવે તે દર્શાવે છે आहारनिमित्तेणं मिच्छा गच्छंति सत्तमि पुढविं । सच्चित्तो आहारो न खमो मणसावि पत्थेउं ॥५१॥
મોટા મત્સયની પાંપણમાં રહેલા પંચેન્દ્રિય જાતિના તંદુલિયા મત્સ્ય પણ એમ વિચારે છે કે “જે હું મટે મત્સ્ય હોઉં તે આં બધાં માછલામાંના કોઈપણ એકને હું મારા મુખમાંથી છટકી જવાં દઉં નહિ;” આહારની આવી તીવ્ર આસક્તિથી થતી ભાવહિંસાના કારણે તે સાતમી નરકે જાય છે. આમ સમજી વિવેકી જીએ સચિત આહારની મનથી પણ ઈચ્છા કરવી તે યંગ્ય નથી. પલા
