________________
૩૪૦
દ્રવ્ય સારા માર્ગે વાપરવું. આયુ પૂર્ણ થયે મૃત્યુ પામીને તું લક્ષ્મીપુંજ થયો અને હું સૂર્ય નામે વિદ્યાધર વ્યંતર દેવ થયે છું. તારા ભાગ્યથી પ્રેરાયેલે હું રત્નાદિકની વૃદ્ધિ આજ દિન સુધી કરું છું. આ વાત સાંભળી તેને જાતિ સ્મરણ જ્ઞાન થયું અને તેણે અનુક્રમે દીક્ષા લીધી. મરીને અશ્રુત દેવલેકમાં દેવ થયા. ત્યાંથી વી મનુષ્યપણું પામી મોક્ષે ગયે.
૩. લેહખુર ચેરની કથા. રાજગૃહી નગરીમાં લેહખુર નામે ચેર રહેતો હતે. તેની પાસે અંજન વિદ્યા હતી. એક દિવસ મા જતાં ક્ષુધાતુર થવાથી તેને વિચાર આવ્યું કે મારે મારી વિદ્યાવડે રાજાને ઘેર ભોજન કરવું. રાજાને ત્યાં મિષ્ટ ભોજન કરવાથી દરરોજ રાજાની સાથે બેસી ભજન કરવાની તેની ઈચ્છા થઈ. . દરરોજ આવે અને ભજન કરી જાય. પ્રતિદિન આમ ચાલવાથી રાજાનું શરીર દિન પ્રતિદિન કૃશ થયું, તેથી મંત્રીએ રાજાને પૂછ્યું કે તમને શું અન્ન ઉપર અરૂચી થઈ છે? અથવા તે તમને ચિંતા તે નથી? એટલે રાજાએ મંત્રીને ઉત્તર આપે કે હું હમણાં જ કરતાં બમણું જમું છું, પણ કઈ અંજન સિદ્ધ પુરૂષ મારી સાથે જમી જાય છે, તેથી નારકીના જીવોની જેમ મારે જીવ શાન્ત થતો નથી. આ પ્રમાણે સાંભળી મંત્રીએ ઘરમાં આકડાનાં સુકાં પુષ્પો વેરાવ્યાં અને તે ખખડવાથી ચેર આવેલે જાણી ઘરનાં બારણું બંધ કરી ઘરમાં ધુમાડે કરાવ્યું. તેથી ચારની આંખમાંથી અંજન ધોવાઈ ગયું. ચોરને જે, તેથી સુભટે તેને પકડી રાજા પાસે લઈ ગયા. રાજાએ તેને શૂળી ઉપર ચડાવીને સુભટોને સંતાઈ રહેવાનો હુકમ કર્યો. શહેરના જાહેર ભાગોમાં ફેરવી તેને શહેર બહાર લઈ
