________________
૩૪૧
જઈ શૂળી ઉપર ચડાવીને બધા સંતાઈ રહીને જોવા લાગ્યા કે એની પાસે જે આવે તેની પાસે નગરનું ધન હશે? તેવામાં માગે જતાં જિનદત્ત શ્રાવક પાસે વારંવાર જળ માગવાથી તેણે દયા લાવી, પાપની આલોચના, ચેરી પ્રમુખનાં પચ્ચકખાણ અને રો મતિti એ પદ આપીને પોતે જળ લેવા ગયો. ચેર પદ ભૂલી ગયો માત્ર તાળ એટલા અક્ષરો યાદ આવ્યા તેથી તે વારંવાર બોલવા લાગ્યા કે –“તાણું તાણું શેઠ કહે તે પ્રમાણું.” તેવામાં આયુ બાંધી ચેર સમાધિથી મૃત્યુ પામી સૌધર્મ દેવલોકમાં દેવતા થયે. શેઠ જળ લઈને આવ્યા, પરંતુ ચરને મરણ પામેલ જોઈ અને પિતે રાજ્ય વિરૂદ્ધ કૃત્ય કરેલ હોવાથી ચિત્યમાં કાર્યોત્સર્ગ રહ્યા. સુભટોએ રાજાને તે વાત કહી. રાજાની આજ્ઞાથી સુભટે શ્રેષ્ઠીને ચારની જેમ મારવાને લઈ ગયા. લેહખુર દેવે અવધિજ્ઞાનથી પિતાના ઉપકારીની વિંટબના જોઈ વિચાર કર્યો કે જેના કહેવાથી હું દેવલોકમાં પહોંચ્યો છું. જે માણસ ગુરૂને ભૂલી જાય છે તે પાપી કહેવાય. તેથી તે ત્યાં આવ્યો અને સુભટને બેભાન કરી નાખ્યા. આ વાતની રાજાને ખબર પડવાથી તે પોતાનું સૈન્ય લઈ ત્યાં આવ્યો. રાજા સિવાય બધા સુભટને પાડી નાખ્યા. આથી રાજાએ કહ્યું કે હે દેવ! અમારે અપરાધ ક્ષમા કરો. દેવ બોલ્યા કે મારા ધર્મગુરૂ જનદત્ત શ્રેષ્ઠીને વિના અપરાધે શા માટે પીડા કરે છે ? એમ કહી પિતાને સર્વ વૃત્તાંત કહ્યો. દેવના કહેવાથી સર્વેએ જીનદત્ત પાસે માફી માગી અને ચોરી આદિ નહિ કરવાના નિયમ લીધા. જીનદત્ત ઉત્સવ વડે પોતાના ઘેર આવ્યું. ત્યારથી લોકો જૈનધર્મની પ્રશંસા કરવા લાગ્યા. લેહખુર ચેર લેઢાની ગુલીએ
